Odunsu Bitki Türlerinde İn-vitro Aşılama-II (Amaçları)

Abstract

İn-vitro aşılama, aksenik kültür koşullarında minyatür aşı kalemlerinin aşılanmasını kapsayan ve diğer tekniklere nazaran uygulanan en son vejetatif çoğaltım tekniklerinden biridir. Bu yöntem, sürgün ucu kültürü ve aşılamanın bazı sınırlayıcı özelliklerinin üstesinden gelmekle birlikte, her iki metodun avantajlarını da bir arada bulundurmaktadır. İlk uygulandığı zamanlarda bazı meyve tür ve çeşitlerindeki virüs ve benzeri endojen patojenlerin eradikasyonu için geliştirilen in-vitro aşılama, bitki gelişim ve fizyolojisinin farklı alanlarında çeşitli odunsu bitki türlerinde hızla gelişmiştir. Bunlar birçok odunsu türlerin olgun genotiplerinin klonal çoğaltımında bir ön koşul olarak fizyolojik rejuvenasyonu ve aşıda uyuşmazlığı da kapsamaktadır. Sonuç olarak in-vitro aşılama, yoğun olarak kullanılan, diğer vejatatif çoğaltım metodlarında bulunan olumsuzlukların üstesinden gelebilmek için daha çok düşünülmeyi ve kullanılmayı hak eden bir tekniktir. Doku ve hücreler arasındaki genetik benzerlik ve farklılıkların ayrıntılı incelenmesine imkân sağlamaktadır. Bu çalışmanın amacı, 1970'li yıllarda turunçgillerde virüsten ari bitki üretimi amacıyla başlayan in vitro aşılama çalışmalarının günümüze kadar nasıl bir süreçten geçtiğinin ve özellikle meyve türlerinin de dâhil olduğu odunsu bitki türlerinde bitki ıslahı ve çoğaltımı amacıyla ne tür çalışmaların yapıldığının ortaya konulması ve belli bir düzende sunulmasıdır.