“…Türkiye'de öğretmen görüşlerine göre okul yöneticilerinin kullandığı güç kaynaklarının pek çok örgütsel çıktıyla ilişkilendirildiği çalışmalar görülmektedir. Güç kaynakları ile örgütsel sessizlik (Apak, 2016;Bozgöz, 2020;Deviren, 2019;Girgin, 2019;Karaman, 2015), örgütsel öğrenme (Çora, 2020), örgütsel adalet (Ersoy, 2020), öğretmen özerkliği (Gülaktı, 2020), güç mesafesi (Zıblım, 2020), psikolojik sermaye (Bulut, 2019), örgütsel vatandaşlık (Altınkurt ve Yılmaz, 2012;Çevik, 2018;Çınar, 2019), örgütsel bağlılık (Kodal, 2019), yabancılaşma (Kutlu, 2019), örgütsel sinizm (Demir, 2017;Hoşgörür, 2016;Okumuş, 2019), iş doyumu (Çubukçu, 2018;Özkul, 2018;Yılmaz ve Altınkurt, 2011), çatışma yönetimi (Uğur, 2018), örgüt iklimi (Bayrak, Altınkurt ve Yılmaz, 2014), öğretmen profesyonelliği (Koşar, Kılınç, Er, Öğdem ve Savaş, 2014), örgütsel güven (Altınkurt ve Yılmaz, 2016;Karadağ ve Bektaş, 2013;Levent, Özdemir ve Özhan, 2016;Pars, 2017), motivasyon (Polat, 2010), örgütsel depresyon (Uçar, 2016) arasında anlamlı ilişkiler tespit edilmiştir. Araştırma sonuçlarından, yöneticilerin kullandığı güç kaynaklarının öğretmenlerin tutum, davranış ve tepkilerini, dolayısıyla örgütsel verimliliği ve performansı etkilediği söylenebilir.…”