Okulöncesi Eğitime Devam Eden Atipik ve Tipik Gelişim Gösteren Çocukların Saldırganlıklarının ve Akran Şiddetine Maruz Kalma Düzeylerinin Belirlenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, okulöncesi eğitime devam eden atipik ve tipik gelişim gösteren çocukların saldırganlıklarını ve akran şiddetine maruz kalma düzeylerini belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Burdur ve Isparta il merkezleri ile Manisa ili Soma ilçesindeki resmi anaokullarında ve ilköğretime bağlı anasınıflarında kaynaştırma uygulamalarına katılan 60 atipik ve 60 tipik gelişim gösteren çocuk oluşturmaktadır. Araştırma verileri Ladd ve Profilet (1996) tarafından geliştirilen Çocuk Davranış Ölçeği, Ladd ve Kochenderfer (2002) tarafından geliştirilen Akran Şiddetine Maruz Kalma Ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen Kişisel Bilgi Formu kullanılarak toplanmıştır. Veriler SPSS 16.0"a girilerek, Mann Whitney U ve İki Faktörlü ANOVA tekniği ile korelasyon hesaplamaları kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda okulöncesi eğitime devam eden atipik ve tipik gelişim gösteren çocukların saldırganlık ve akran şiddetine maruz kalma düzeyleri arasında pozitif yönde bir ilişki bulunmuştur. Atipik ve tipik gelişim gösteren çocukların saldırgan davranışları arttıkça akran şiddetine maruz kalma düzeyleri de artmaktadır. Atipik ve tipik gelişim gösteren çocukların saldırganlık ve akran şiddetine maruz kalma düzeyleri ile cinsiyetleri ve yaş grupları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca akran şiddetine maruz kalma düzeyi çocukların atipik ya da tipik gelişim gösterme durumuna göre farklılık göstermemiştir. Anahtar sözcükler: akran şiddeti (zorbalığı), atipik gelişim gösteren çocuk, okulöncesi eğitim, saldırganlık, tipik gelişim gösteren çocuk Atıf: Şahbaz, Ü. ve Yüce, G. (2020). Okulöncesi eğitime devam eden atipik ve tipik gelişim gösteren çocukların saldırganlıklarının ve akran şiddetine maruz kalma düzeylerinin belirlenmesi.

Kaynaştirma Siniflarinda Akran Zorbaliğinin Öğretmen Ve Öğrenci̇ Görüşleri̇ Açisindan İncelenmesi̇

“…Ayrıca öğretmenler kaynaştırma öğrencilerinin içe kapanık, sessiz, sosyalleşmekte güçlük çeken, çekingen ve kendini ifade etmede yetersiz olmalarının akranları tarafından zorbalığa maruz kalmalarına neden olduğunu belirtmişlerdir. Yüce (2015) araştırmasında yetersizliğe sahip öğrencilerin arkadaşları tarafından dışlandığı, bu öğrencilerin genellikle kaygılı ve sosyal ilişkilerinin zayıf olduğu ile korku duydukları sonucuna ulaşmıştır. Bireylerin fiziksel, sosyal veya duygusal olarak farklı olduğunun anlaşılması empati eksikliğinin ve yabancılık hissinin oluşmasına neden olabilir (Hoover ve Stenhjem, 2003).…”

Forming Effective Inclusive Education: From School Principals Perspectives

“…It can be alleged that the main purpose of the organizations in early childhood education is to adapt children to social life. It is important for the children in this period to receive education in a convenient educational environment in terms of socialization (Yüce, 2015). Thus, it is necessary to direct all children to quality educational environment without exception.…”