“…Kaynaştırma ortamlarındaki özel gereksinimli öğrenciler ve normal gelişim gösteren akranlarının ilişkileri ele alındığında; özel gereksinimli öğrencilerin reddedilen ve dışlanan konumda oldukları (Baydık ve Bakkaloğlu, 2009;Girli ve Atasoy, 2012;Metin, Şenol, Yumuş, 2015) oyun ve sıra arkadaşı olarak kabul edilmedikleri (Çulhaoğlu-İmrak ve Sığırtmaç, 2011;Eratay ve Sazakpınar, 2006), normal gelişim gösteren gruba göre daha az sevilen (Kabasakal, Girli, Okun, Çelik, Vardarlı, 2008), daha az popüler olan ve daha az arkadaşa sahip (Monchy, Pijl ve Zandberg, 2004;Mu, Siegel ve Allinder, 2000;Pijl, Frostad ve Flem, 2008) öğrenciler olarak algılandıkları ve akran zorbalığıyla karşılaştıkları (Sarı ve Pürsün, 2019) bilinmektedir. Kaynaştırma uygulamalarında yaşanan bu problemlerin farklı nedenleri olduğu bilinmektedir (Berkant ve Atılgan, 2017;Cankaya ve Korkmaz, 2012;Çalışoğlu ve Taşınır, 2018;Deniz ve Çoban, 2019;Ereş ve Canaslan, 2017;Taşdemir ve Özbesler, 2017).…”