“…Ancak araştırmalar (Çakıcı, 2008a;Ehtiyar ve Yanardağ, 2008;Eroğlu, Adıgüzel ve Öztürk, 2011;Kılıçlar ve Harbalıoğlu, 2014;Milliken ve Morrison, 2003;Morrison ve Milliken, 2000) örgütsel sessizliğin daha çok aşağıdan yukarıya doğru gerçekleştiğini göstermektedir. Çalışanların yöneticilerine güvenmemesi, konuşmanın riskli görülmesi, izolasyon korkusu, ilişkilerin bozulacağı korkusu, bireysel faktörler (cinsiyet, yaş, deneyim, eğitim gibi), örgüt iklimi, örgüt normları, örgütün hiyerarşik yapısı nedeniyle yukarı yönlü iletişimde yaşanan zorluklar, yöneticilerin olumsuz geri bildirim alma korkusu, yöneticilerin işgörenler ve yönetimin doğasına ilişkin sahip oldukları örtülü inançlar (İşgörenlerin kendi çıkarlarını düşündükleri ve güvenilmez oldukları; yöneticilerin örgütsel konularda en iyisini bildikleri algısı; birlik olmanın uzlaşının ve hemfikirliliğin, örgütsel sağlığın bir işareti olduğu, anlaşmalıkların aykırılıkların ise kaçınılması gereken kötü durumlar olduğu algısı) örgütsel sessizliğin aşağıdan yukarıya doğru gerçekleşmesinin nedenleri arasında sayılmaktadır (Durak, 2012;Gül ve Özcan, 2011;Kahveci, 2010;Milliken ve Morrison, 2003;Morrison ve Milliken, 2000;Özdemir ve Uğur, 2013;Özgen ve Sürgevil, 2009;Spaulding, 1997;Şimşek ve Aktaş, 2014;Tülübaş ve Celep, 2014).…”