“…Yetersizliği olan bireylerde problem davranışları konu alan çalışmalar incelendiğinde ise problem davranışların incelenmesi (Güneş, 2008;Kaner, 2009) problem davranışlar ve müdahale yöntemleri hususunda aile görüşleri (Acar, 2000;Ceylan, 2015) problem davranışlar üzerinde etkili olduğu düşünülen değişkenler (Alıcıoğlugil, 2019;Çorbacı Serin & Girli, 2012;Hocaoğlu, 2016) normal gelişim gösteren ve yetersizliği olan bireylerin problem davranışlarının karşılaştırıldığı (Kıyak, 2016;Yoşumaz, 2013) çalışmaların ağırlık kazandığı görülmektedir. Anne çocuk etkileşimine yönelik çalışmalar incelendiğinde ise çalışmaların normal gelişim gösteren çocuklar üzerinde yoğunlaştığı (Akgün, Yılmaz & Arık, 2017;Aydın & Birol, 2020;Gençer & Aksoy, 2016;Kılınç & Aral, 2015;Özyürek & Gürleyik, 2016) özel gereksinimli bireylerde anne çocuk etkileşiminin ise otizmli bireyler üzerinde ağırlık kazandığı (Doğan, Özdemir, Gürel Selimoğlu, Töret, Özkubat & Ceyhun Duman, 2016;Oğuz & Sönmez, 2018;Töret, Özdemir & Özkubat, 2015) görülmektedir. Yetersizliği olan bireylerde anne gereksinimlerinin belirlenmesine yönelik çalışmalar bulunmakla birlikte (Cankuvvet, 2015;Sucuoğlu, 1995) günümüz şartlarında değişmiş olabilecek gereksinimlerinin tekrar belirlenmesi açısından engelli bireylerde anne ve çocuk etkileşimi üzerine kurulu, problem davranışların sağaltımına yönelik bütünleştirici bir programın etkisinin belirlenmesi önem arz etmektedir.…”