Wprowadzenie i cel pracy. Medycyna naturalna w obecnych czasach przeżywa dynamiczny rozkwit. Uważana jest w większości za tanią, łatwo dostępną i bezpieczną. Należy do niej apiterapia -leczenie z wykorzystaniem surowców pszczelich (propolis, miód). Surowce te wytwarzane są przez pszczoły, które wykorzystują w tym celu różne rodzaje roślin, co niesie ryzyko, iż są one zanieczyszczone metalami ciężkimi, w tym rtęcią. Celem niniejszej pracy było określenie zawartości rtęci w różnych rodzajach miodów. Oszacowano ilość rtęci pobranej podczas spożycia badanych miodów. Materiał i metody. W badaniach wykorzystano 32 próbek miodów zebranych na terenie Polski w obrębie kilku województw: lubuskiego, małopolskiego, śląskiego, podkarpackiego i świętokrzyskiego. Były to różne rodzaje miodów. Z każdej próbki odważono łącznie 100 mg miodu i oznaczono zawartość rtęci z wykorzystaniem spektrometru absorpcji atomowej AMA 254. Wyniki. Badania wykazały, że rtęć była obecna we wszystkich próbkach poddanych analizie. Średnia zawartość rtęci w próbkach wynosiła 0,37 µg/kg. Największą ilość rtęci oznaczono w miodzie spadziowym -1,55 µg/kg, a najmniejszą w miodzie nawłociowym -0,02 µg/kg. Wyliczono dzienną dawkę rtęci dostarczaną z pożywieniem. W żadnym z przypadków nie została przekroczona wartość tolerowanego dziennego pobrania (TWI). Wnioski. W badanych próbkach miodów nie została przekroczona dopuszczalna zawartość rtęci. Ze względu na wciąż rosnące zanieczyszczenie środowiska konieczne jest dokładniejsze monitorowanie zawartości rtęci w miodach i innych produktach pszczelich, aby zapewnione było całkowite bezpieczeństwo spożywania ich przez ludzi.