Papyrus Oxyrhynchus 840

Quelques notes historiques sur la Synagogue antique, la maison d'études et le milieu rabbinique en Judée/Galilée au temps de la Mishna et du Talmud

“…Il est vrai que plusieurs sources rabbiniques témoignent explicitement ou indirectement de l'existence d'une telle institution en marge du milieu synagogal. Tout d'abord la maison d'études est, comme son nom l'indique, destinée à l'étude et à l'enseignement 12 Palestine romaine 27 , une trentaine dans le Golan 28 , alors que les vestiges des maisons d'étude, scientifiquement attestées par l'archéologie, se comptent, pour ainsi dire, sur les doigts de la main 29 . Selon Urman, l'identification des vestiges synagogaux est souvent erronée en raison de préjugés méthodologiques partant du principe que les vestiges d'édifices juifs de Palestine romaine tardive relèvent presque systématiquement du milieu synagogal.…”

Five Small Bronze Hoards from Sardis and Their Implications for Coin Circulation in the Fifth Centuryc.e.

“…The problem of defining fifth-century deposits took on a new urgency after Safrai (1998) stated the commonly held view that many fewer coins came from the mints in the fifth century, as shown in the declining numbers of such coins in excavations; this was an indication of the stagnant economy in the fifth century . And so it would appear on the surface that the number of fifth-century bronzes is indeed less in excavations, from Sardis to Jerusalem .…”

Πέτρος Και Παύλος Στην Αντιόχεια

“…Ἐπίσης τὸ Συνέδριο προωθοῦσε τὴ μελέτη τοῦ Νόμου, ὁ ὁποῖος ἀποτελοῦσε τὸ στυλοβάτη τοῦ ἰουδαϊσμοῦ, ἐνῶ οἱ κανόνες καὶ οἱ ρυθμίσεις του υἱοθετοῦνταν ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν ἰουδαϊκὸ κόσμο. 322 Τὸ ἀποτελοῦσαν ἑβδομήντα δύο μέλη, τὰ ὁποῖα προέρχονταν καὶ ἀπὸ τοὺς φαρισαίους 323 καὶ ἀπὸ τοὺς Σαδδουκαίους, ἐνῶ συμμετεῖχαν σὲ αὐτὸ ὁ ἀρχιερέας καὶ ὅλοι ὅσοι εἶχαν διατελέσει ἀρχιερεῖς στὸ παρελθόν. 324 Ὁ ἀρχιερέας ἀποτελοῦσε τὸ δεύτερο σημαντικὸ πόλο ἐξουσίας στὸν ἰουδαϊκὸ κόσμο.…”

“…Ἀπαιτοῦσε κόπο καὶ ἔξοδα. Ἐπιπροσθέτως ἦταν πολὺ ἐπικίνδυνο, ἰδιαίτερα πρὸ τοῦ 64 π.Χ.. Ἀπὸ τὸ χρονικὸ σημεῖο τῆς καταλήψεως τῆς Συρίας καὶ τῆς Παλαιστίνης ἀπὸ τὸν Πομπήιο καὶ ἑξῆς, καθὼς σταμάτησαν οἱ δυναστικοὶ πόλεμοι καὶ βελτιώθηκε ἡ ἀσφάλεια τῶν ὁδῶν, ὁ ἀριθμὸς τῶν προσκυνητῶν πολλαπλασιάστηκε, 328 ἐνῶ ἐπιστρέφοντας προσπαθοῦσαν νὰ διατηρήσουν γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ζωή τους μία πνευματικὴ σχέση μὲ τὴν Ἰερουσαλήμ. 329 Οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Συρίας, εἶχαν τὸ πλεονέκτημα νὰ ζοῦν πολὺ κοντὰ στὴν Παλαιστίνη.…”

“…Ἀργότερα στράφηκε στὴν ἱεραποστολὴ πρὸς τὰ ἔθνη. 322 Ἂν αὐτὴ ἡ ἐκτίμηση εἶναι ὀρθὴ τότε καθὼς ἡ σημαντικότερη πόλη τῆς ἑλληνόφωνης ἰουδαϊκῆς διασπορᾶς ἦταν ἡ Ἀντιόχεια θὰ ἦταν ἀπολύτως κατανοητὸ νὰ καταφύγει σὲ αὐτὴ καὶ νὰ ξεκινήσει τὴν ἱεραποστολικὴ δράση του σὲ αὐτὸν τὸ χῶρο. Πιθανὴ θεωρεῖ τὴ φυγὴ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ὁ Χρ.…”