Artykuł omawia dyskursy Krzysztofa Bosaka i Roberta Biedronia na Twitterze podczas kampanii prezydenckiej w 2020 r.
Jako ramę badawczą wykorzystano krytyczną analizę dyskursu – interdyscyplinarne podejście, które zakłada triangulację metod oraz traktuje dyskurs jako przejaw praktyki społecznej, będący w dialektycznej relacji ze społeczeństwem. W celu precyzyjnego zbadania strategii dyskursywnych kandydatów w artykule posłużono się metodami lingwistyki korpusowej, które umożliwiają analizę na poziomie ilościowym. Narzędziem badawczym był program Sketch Engine.
Wykazano, że kandydat Konfederacji istotnie częściej akcentował swoją sprawczość, odpowiadał na wpisy innych użytkowników oraz istotny posługiwał się formami grzecznościowymi. Z kolei przedstawiciel Lewicy stosował bardziej inkluzywny język, kładł nacisk na budowanie wspólnoty oraz zamieszczał więcej tweetów. Stwierdzono również, że osoba Andrzeja Dudy odegrała istotnie większą rolę w kampanii Roberta Biedronia. Wyniki badania stanowią przyczynek do dyskusji na temat dyskursów formacji, którym poświęcono w literaturze relatywnie niewiele uwagi oraz demonstrują, w jaki sposób można wykorzystać metody lingwistyki korpusowej w badaniach medioznawczych lub politologicznych.