Pochówki i pamięć poległych (XIV-XVII w.)

Abstract

Pochówki i pamięć poległych (XIV-XVII w.)http://rcin.org.pl każdym względem być gotowi do prześcignięcia nas i przodków piękną sławą. Jeśli zaś nic, to wiedzcie, że gdybyśmy przewyższyli was cnotą, to ta przewaga przynosi nam wstyd, a nasze niepowodzenie szczęście. Szczególnie wówczas zostalibyśmy zwyciężeni, a wy zwycięzcami, gdybyście starali się w swoim postępowaniu nie korzystać ze sławy przodków, a tym bardziej jej nic roztrwonić, wiedząc, że dla człowieka znającego swoją wartość nie ma nic bardziej przykrego, niż przekonać się, że jest się szanowanym nie ze względu na własne zasługi, ale na sławę swoich przodków". 5 Zob.

Papier trwalszy niż kamień – o nagrobku Stanisława Żółkiewskiego napisanym przez Jakuba Sobieskiego

“…Żaden ze znanych przekazów nie podaje tekstu epitafium z Horacjańską frazą. Janicki przypomniał za to słusznie, że słowa te z wielką mocą, bo w postaci prozopopei, włożone w usta samego hetmana, przemawiały do przechodnia z jego pomnika wzniesionego pod Cecorą 76 . Siła wyobraźni jest wielka, czytający wspomnienie Sobieskiego zawsze chcieli widzieć obraz chłopca stającego przed grobem wielkiego hetmana.…”