Prawo do miasta i zarządzanie miejskimi przestrzeniami przez nieformalne grupy i gangi młodzieżowe w świetle koncepcji reżimów miejskich

Abstract

<p>Celem niniejszego artykułu była próba udzielenia odpowiedzi na pytanie o kwestię, którą po raz pierwszy w literaturze poruszył Henri Lefebvre, mianowicie o to, kto ma prawo do miasta. W tym celu autorka sięgnęła do teorii reżimów miejskich oraz zeszła głęboko w przestrzenie, o których oficjalne grupy interesów w mieście jeśli myślą, to jedynie w kontekście wykluczenia i pozbycia się lub w procesie gentryfikacji wykorzystania do własnych celów. Okazuje się, że oprócz tych oficjalnych grup istnieją w mieście bardzo aktywne grupy, choć ich aktywność często ma miejsce na granicy prawa lub jest z nim niezgodna. Pomimo tego faktu odgrywają one ważną rolę w rozgrywających się na terenie miast grach o wpływy oraz uważają, że mają pełne prawo do miasta, z którym się mocno utożsamiają, którego przestrzenią zarządzają i o którego przestrzeń walczą, kierując się zasadami drugiego życia miasta. Zasady te wbrew powszechnym opiniom pełnią ważną funkcję dotyczącą bezpieczeństwa miejskich przestrzeni.</p>