Prevelance of Mental Disorders and Associated Factors in 3-5 Years Institutionalized Children

Ayaz, Muhammed; Ayaz, Ayşe Burcu; Başgül, Şaziye Senem; Karakaya, İşık; Şişmanlar, Şahika Gülen; Yar, Ahmet; Şentürk, Ekrem; Dikmen, Sema Nur Türkoğlu

doi:10.5080/u6641

Cited by 6 publications

(6 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Atomoxetine is approved for the treatment of ADHD in children and adolescents 6-18 years of age, although the disorder can present with impairing symptoms in children <6 years of age (Baker et al 2010;Ayaz et al 2012). The American Academy of Pediatrics recently developed guidelines suggesting that children as young as 4 years of age who meet criteria for ADHD can be treated with medication (American Academy of from children 6-7 years of age from clinical trials sponsored by Eli Lilly and Company, and supported by available literature in 4-5-year-old children.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Efficacy and Safety Extrapolation Analyses for Atomoxetine in Young Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder

Upadhyaya

Kratochvil

Ghuman

et al. 2015

Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology

View full text Add to dashboard Cite

Objectives: This extrapolation analysis qualitatively compared the efficacy and safety profile of atomoxetine from Lilly clinical trial data in 6-7-year-old patients with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) with that of published literature in 4-5-year-old patients with ADHD (two open-label [4-5-year-old patients] and one placebo-controlled study [5-year-old patients]). Methods: The main efficacy analyses included placebo-controlled Lilly data and the placebo-controlled external study (5-year-old patients) data. The primary efficacy variables used in these studies were the ADHD Rating Scale-IV Parent Version, Investigator Administered (ADHD-RS-IV-Parent:Inv) total score, or the Swanson, Nolan and Pelham (SNAP-IV) scale score. Safety analyses included treatment-emergent adverse events (TEAEs) and vital signs. Descriptive statistics (means, percentages) are presented. Results: Acute atomoxetine treatment improved core ADHD symptoms in both 6-7-year-old patients (n = 565) and 5-yearold patients (n = 37) (treatment effect: -10.16 and -7.42). In an analysis of placebo-controlled groups, the mean duration of exposure to atomoxetine was *7 weeks for 6-7-year-old patients and 9 weeks for 5-year-old patients. Decreased appetite was the most common TEAE in atomoxetine-treated patients. The TEAEs observed at a higher rate in 5-year-old versus 6-7-yearold patients were irritability (36.8% vs. 3.6%) and other mood-related events (6.9% each vs. <3.0%). Blood pressure and pulse increased in both 4-5-year-old patients and 6-7-year-old patients, whereas a weight increase was seen only in the 6-7-year-old patients. Conclusions: Although limited by the small sample size of the external studies, these analyses suggest that in 5-year-old patients with ADHD, atomoxetine may improve ADHD symptoms, but possibly to a lesser extent than in older children, with some adverse events occurring at a higher rate in 5-year-old patients.

show abstract

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

Efficacy and Safety Extrapolation Analyses for Atomoxetine in Young Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder

Upadhyaya

Kratochvil

Ghuman

et al. 2015

Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Psikopatoloji varlığı ile ilişkili özellikler için yapılan ikili karşılaştırmalarda; kurumda kalan çocuklarda psikopatoloji varlığı ile ebeveyn ayrılığının anlamlı ilişki gösterdiği ayrıca tanı alan çocukların kurum görevlilerince bildirilen dikkatsizlik, hiperaktivite/ dürtüsellik, zıtlaşma ve davranım sorunlarının anlamlı ölçüde daha yüksek olduğu bulunmuştur. Yine tanı alan çocuklar öğretmenleri tarafından anlamlı ölçüde daha dikkatsiz olarak tanımlanmaktadır Hem yurt içi (29) hem de yurt dışı (32) araştırmalar kurum görevlilerince bildirilen dışa yönelim sorunlarının bu çocuklarda artmış olduğunu ve farklı psikopatolojiler için uyarıcı olabileceğini desteklemektedir. Okuldaki daha yapılandırılmış ortam, akademik yetkinliğe yapılan vurgu ve daha geniş bir akran topluluğu içerisinde bulunma nedeniyle öğretmenler dışa yönelim belirtilerinden çok dikkat eksikliğine odaklanmış olabilir.…”

Section: Discussionunclassified

Düzce İli Çocuk Evlerinde Kalan Çocuk ve Ergenlerin Klinik ve Sosyodemografik Özellikleri

Yektaş

Tufan

Yazici

2018

Konuralp Tıp Dergisi

View full text Add to dashboard Cite

Bu çalışmada Düzce İli Çocuk Evleri"nde kurum bakımı altında olan çocuk ve ergenlerin sosyodemografik ve klinik özelliklerinin ve ruhsal sorunlarla ilişkili olabilecek etmenlerin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Düzce Çocuk Evleri"nde koruma altında kalan ve 2016-2018 tarihleri arasında farklı zaman aralıklarında Düzce Üniversitesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı birimine kurum çalışanları eşliğinde başvuran toplam 61 çocuk ve ergen dahil edilmiştir. Poliklinik başvurusu olan hastaların klinik değerlendirmeleri DSM 5 tanı sistemine göre yapılmış olup, başvuruları sırasında hastalar, Çocuklar için Depresyon Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Anksiyete ve İlgili Bozukluklar İçin Tarama ve Değerlendirme Ölçeği, Beck Anksiyete Ölçeği ile değerlendirilmiş, ayrıca kurum görevlileri ve öğretmenleri tarafından DSM-IV"e Dayalı Yıkıcı Davranış Bozuklukları için Tarama ve Değerlendirme Ölçeği doldurulmuştur. Bulgular: Kurum bakımına en sık verilme nedenleri, yoksulluk ailenin çocuk için gerekli temel bakımı sağlayamaması, ihmal ve istismar olarak belirlenmiştir. Çocukların kuruma verilme yaş ortancası 96 ay, kurumda kalma süre ortancası 36 ay olarak saptanmıştır. 61 çocuğun % 90.2"sinde tanı alacak düzeyde bir psikopatoloji saptanmıştır. Çocukların aldıkları en sık ruhsal tanılar sırasıyla Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), Yıkıcı Davranış Bozuklukları, Major Depresif Bozukluk (MDB), Mental Retardasyon (MR) ve Özgül öğrenme güçlüğü (ÖÖG) olmuştur. Psikopatoloji varlığı ile ebeveyn ayrılığı, öğretmen ve kurum görevlilerince bildirilen dikkatsizlik, hiperaktivite/ dürtüsellik, zıtlaşma ve davranım sorunları arasında anlamlı ilişki olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Bulgularımız kurum çocuklarında dahi ebeveynlerin birlikte yaşamaya devam etmelerinin koruyucu etki gösterebileceğini düşündürebilir. Diğer yandan kurum görevlilerince bildirilen davranım sorunları ve öğretmenlerin gözlediği dikkatsizlik belirtileri bu çocuklarda farklı psikopatolojiler için uyarıcı olabilir.

show abstract

“…Other factors which are considered to have etiological importance include reactions to food, exposure to toxic levels of lead and institutional rearing [12][13][14][15] . Unfortunately, these were not researched in our study; however, it would be interesting to include these factors in a future study.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Knowledge and Behavior of Primary School Teachers Towards Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Al-Hakeem¹,

Al-Othman²,

Al-Jamea³

et al. 2013

BMB

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

Prevelance of Mental Disorders and Associated Factors in 3-5 Years Institutionalized Children

Cited by 6 publications

References 0 publications

Efficacy and Safety Extrapolation Analyses for Atomoxetine in Young Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder

Efficacy and Safety Extrapolation Analyses for Atomoxetine in Young Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder

Düzce İli Çocuk Evlerinde Kalan Çocuk ve Ergenlerin Klinik ve Sosyodemografik Özellikleri

Knowledge and Behavior of Primary School Teachers Towards Attention Deficit Hyperactivity Disorder

Contact Info

Product

Resources

About