WpłyW procykliczności na spraWoWanie nadzoru makroostrożnościoWego i. WproWadzenieProcykliczność stanowi czasowy wymiar ryzyka systemowego i cechuje się procesem narastania w okresie dobrej koniunktury i materializacją w okresie recesji. w literaturze najczęściej podkreśla się, że jest to mechanizm, przez który fazy cyklu finansowego i koniunkturalnego nachodzą na siebie i wzajemnie wzmacniają swoje wahania 1 , a czego efektem jest narastanie i materializowanie się nierównowag makrofinansowych, w tym baniek spekulacyjnych, co prowadzi do zaburzenia stabilności finansowej i kryzysu. O ile zasadne jest przeciwdziałanie nadmiernym wahaniom cyklu finansowego, o tyle nie jest możliwe jego pełne wyeliminowanie, gdyż jest on immanentną cechą gospodarki rynkowej. Źródła czynników procyklicznych mają zróżnicowany charakter, a za najważniejsze z nich można uznać politykę kredytową banków, na co wpływ mają również rozwiązanie przyjęte w zakresie systemu regulacji (np. wymogi kapitałowe, oceny agencji ratingowych, metoda wyceny i czynniki behawioralne). mnogość i skomplikowana natura źródeł czynników procyklicznych implikuje zróżnicowane sposoby, za pomocą których się im przeciwdziała.artykuł ma na celu analizę wpływu czynników procyklicznych na sposób sprawowania nadzoru makroostrożnościowego. Cel artykułu określa postawioną tezę -natura procykliczności determinuje sposób prowadzenia nadzoru makroostrożnościowego. Osiągnięcie celu umożliwia sformułowanie praktycznych wskazówek dla nadzoru makroostrożnościowego, jak skutecznie zmniejszać wpływ procykliczności na system finansowy. metody badawcze obejmują analizę literatury i badań obcych oraz metodę dedukcyjną. artykuł stanowi kontynuację badań autora nad istotą stabilności finansowej 2 .