Przebaczenie sobie jako cel wychowania

Abstract

Przebaczenie sobie stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji, nie tylko ze względu na fakt samodzielnego uwalniania się od konsekwencji moralnie złych wyborów dokonywanych przez jednostkę, ale także z uwagi na łączenie go z ukrytym, udzielanym sobie, przyzwoleniem na wykonywanie podobnych aktów w przyszłości. Równocześnie w literaturze psychologicznej ukazywane są pozytywne aspekty przebaczenia sobie. Niniejsze analizy poświęcone są moralnej wartości przebaczenia sobie i w konsekwencji prawomocności włączania go jako celu w proces wychowania. W kolejnych punktach najpierw decyzja o przebaczeniu sobie porównywana jest do aktów samouniewinnienia, samousprawiedliwienia i samoułaskawienia, następnie analizowany jest czyn, w odniesieniu do którego jednostka ma prawo podjąć decyzję o przebaczeniu sobie, wreszcie podejmowana jest refleksja nad procesem przebaczenia sobie oraz jego warunkami.

Samowspółczucie z perspektywy parentologicznej

“…Jest nim wycofanie negatywnych uczuć kierowanych do samego siebie (w przypadku samoprzebaczenia -w sytuacji popełnienia zła moralnego), ze względu i w imię własnej, niezaprzeczalnej i nienaruszalnej wartości jako osoby. Co więcej, samoprzebaczenie i samowspółczucie wspierają realizację wysokich standardów osobistych, motywują do troski o doskonalenie swojego zachowania (Horowski, 2021;Neff, 2003;Zang i Chen, 2016). Jak zostało wyżej wskazane, uważność jest zauważeniem swojego stanu, bez oceniania go.…”