Rotator cuff repair: A biomechanical ex vivo ovine study

Abstract

The purpose of this study was to assess load to failure of sutures, suturing techniques, and suture anchors used in rotator cuff surgery in order to explore their weaknesses. Ten types of sutures (absorbable and nonabsorbable), four types of suturing techniques, and eight types of suture anchors (bioabsorbable and metallic) were tested. Material Testing Machine and attached load cell were used to test the biomaterials in ex vivo ovine tissues. The results show that the mean load to failure and stiffness were higher in nonabsorbable sutures. Massive cuff tear and modified Mason-Allen suturing techniques had higher failure strength and stiffness when compared to simple and mattress techniques, but there was no substantial difference between them. Metallic suture anchors had higher failure strength when compared to bioabsorbable ones. Often either in metallic or in bioabsorbable anchors, the eyelet fails first. The failure sequence in ovine tissues is found to be in the following order: simple and mattress suturing techniques, nonabsorbable sutures, massive cuff tear and modified Mason-Allen suturing techniques, bioabsorbable anchors, and metallic anchors. Thus, it is concluded that metallic anchors mounted with modern nonabsorbable sutures will fail last. If we use simple and mattress techniques, the tendon-suture level will fail first, but it will improve substantially using more sophisticated suturing techniques (massive cuff tear or modified Mason-Allen).

Comparative efficacy of 5 suture configurations for arthroscopic rotator cuff tear repair: a network meta-analysis

“…As we all know that the critical point of RCT requires the repaired site tend-to-bone surface healing [ 47 , 48 ]. One of the most common reasons for the failure of an RCR is the retear because of nonhealing of the primary repair [ 49 ]. A study by Park et al [ 27 ] showed that approximately 50% of repaired rotator cuffs do not heal completely, though the surgical techniques were used.…”

Βραχυπρόθεσμα Και Μακροπρόθεσμα Αποτελέσματα Της Λειτουργικότητας Του Υπερακανθίου Και Υπακανθίου Μυός Μετά Από Διατομή

“…Ωστόσο η ανατομία του κονίκλου διαφέρει από την αντίστοιχη του ανθρώπου και οι μελέτες αυτές περιλαμβάνουν κυρίως τον υποπλάτιο, διότι ο συγκεκριμένος περνά κάτω από τόξο αντίστοιχο του κορακοακρωμιακού στον ανθρώπινο οργανισμό (239). Οι ρήξεις του στροφικού πετάλου που συναντούμε στον ανθρώπινο οργανισμό είναι συνήθως μεγάλες και χρόνιες στη φύση τους, καθιστώντας πιθανότατα το πειραματικό μοντέλο του αμνού ιδανικό για μελέτη τεχνικών και υλικών συρραφής και καθήλωσης των τενόντων στο μείζον βραχιόνιο όγκωμα (in vitro) (240). Τέτοιου είδους πειραματόζωα έχουν χρησιμοποιηθεί και για μελέτη των αλλαγών και της εκφύλισης των αντίστοιχων μυϊκών ομάδων (189).…”