Chronic heart failure (HF) is one of the most challenging problems in cardiology. Depression often coexists with HF. It can develop at any stage of heart disease: as a response to the diagnosis, disease exacerbation or poor prognosis. There is evidence of common pathophysiological pathways in the two diseases: neurohormonal stimulation, arrhythmias, inflammation and blood hypercoagulability. Although the correlation between depression and poor HF prognosis is well recognised, it is still uncertain whether depression treatment can have a positive effect on HF course. It should be noted that tricyclic antidepressants cause orthostatic hypotension, tachycardia and conduction disorders. Most studies confirm the safety of use of selective serotonin reuptake inhibitors (SSRI), bupropion and venlafaxine in HF patients. In conclusion, the detection of depressive symptoms and the efficacy of depression therapy in HF patients is unsatisfactory. This is largely due to the diagnostic difficulties arising from similar clinical manifestations and lack of guidelines in patients suffering from both diseases. Key words: depression, chronic heart failure.
StreszczeniePrzewlekła niewydolność serca (HF) jest jednym z istotnych problemów współczesnej kardiologii. Schorzeniem, które czę-sto współistnieje z HF, jest depresja. Może ona wystąpić na każdym jej etapie jako odpowiedź na rozpoznanie choroby, zaostrzenie objawów lub informację o złym rokowaniu. Istnieją dowody na istnienie wspólnych dla tych dwóch chorób szlaków patofizjologicznych, takich jak pobudzenie neurohormonalne, zaburzenia rytmu, zapalenie i nadkrzepliwość krwi. Mimo udowodnionego związku depresji z niekorzystnym rokowaniem nie ustalono jednoznacznie, czy jej leczenie może wpływać korzystnie na przebieg HF. Należy pamiętać, że trój-pierścieniowe leki przeciwdepresyjne powodują hipotonię ortostatyczną, tachykardię i zaburzenia przewodzenia bodźców. Większość przeprowadzonych dotychczas badań i obserwacji wykazała bezpieczeństwo stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu serotoniny), bupropionu i wenlafaksyny u chorych z HF. W podsumowaniu należy podkreślić, że wykrywalność objawów depresyjnych i skuteczność leczenia depresji w grupie chorych z HF jest niezadowalająca. Wynika to przede wszystkim z trudności diagnostycznych związanych z podobnym obrazem klinicznym tych dwóch schorzeń. Słowa kluczowe: depresja, przewlekła niewydolność serca.