Self Compassion as Predictor of Positive-Negative Affect and Perfectionism in University Students

Abstract

Bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinde öz anlayışın pozitif-negatif duyguyu ve mükemmeliyetçiliği yordayıcı rolünü incelemektir. Araştırmanın çalışma grubu, Necmettin Erbakan Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesinde öğrenim gören öğrencilerden rastgele seçilen 303 öğrenciden oluşmaktadır. Katılımcıların 248'i (%81.8) kadın, 55'i (%18.2) erkektir. Çalışma grubunun yaş ortalaması 20.51'dir (17-37 yaş arası; Standart sapma: 2.15). Araştırmada 'Öz-Anlayış Ölçeği', 'Pozitif-Negatif Duygu Ölçeği' ve 'Frost Çok Boyutlu Mükemmeliyetçilik Ölçeği' veri toplama araçları olarak kullanılmıştır. Verilerin analizinde yapısal eşitlik modellemesi kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, öz anlayış mükemmeliyetçiliğin, olumlu ve olumsuz duygunun anlamlı bir yordayıcısıdır. Üniversite öğrencilerinde öz anlayışın artması mükemmeliyetçiliğin ve olumsuz duygunun azalmasını sağlayabilir. Ek olarak, üniversite öğrencilerinde öz anlayışın artması olumlu duygunun da artmasını sağlayabilir. Sonuçlar ilgili literatür çerçevesinde tartışılmış ve önerilere yer verilmiştir.

Navigating The Complexities of Parenting: The Interconnectedness of Forgiveness, Perfectionism, and Self-Compassion

“…When the studies conducted both in Turkey and abroad are examined, it is seen that the self-compassion level of individuals has a multidimensional structure affected by different concepts. Studies have shown that people's self-compassion levels; life satisfaction (Avşaroğlu & Güleş, 2019;Deniz et al, 2012;Neff, 2003), resilience (Alibekiroğlu et al, 2018;Neff & McGehee, 2010;Kirkpatrick, 2005), humour styles (Baş, 2019), compassion (Güleş, 2017), empathy (Daltry et al, 2018) and forgiveness (Karataş & Uzun, 2021;Kılıç & Tunç, 2020;Çakır & Yavuz Güler, 2020;Wu et al, 2019;Oral, 2016;Sarıçam & Biçer, 2015) ) is found to be positively correlated with On the other hand, the level of self-compassion of individuals; anxiety (Lightning, 2020;Neff, 2003), burnout (Kuzgun, 2020;Kara, 2018), stress (Dev, Fernando & Consedine, 2020;Sirois, Molnar & Hirsch, 2015), depression (Zhang et al, 2019;Lopez et al, 2018), perfectionism (Çarkıt & Yalçın, 2021;Şahin, Kabakçı & Olçun, 2020;Çakır & Yavuz Güler, 2020;Olgunçelik, 2019;Bayır & Lomas, 2016;Barnard & Cury, 2011), and cognitive distortions (Kılıç and Tunç, 2020;Stephenson et al, 2017;Akın,2010;Doğan, 2009).…”