Amaç: Bu çalışmanın amacı insülin kullanan diyabetli hastalarda hipoglisemi korkusu ve öz-yeterlilik algısı ile ilişkili faktörleri belirlemektir.
Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı ve ilişki arayıcı tipteki bu araştırma Aralık 2016-Şubat 2017 tarihleri arasında bir Devlet Hastanesi’nde diyabet eğitim hemşiresi tarafından takip edilen toplam 136 hasta ile yapılmıştır. Verilerin toplanmasında literatür doğrultusunda hazırlanan “Hasta Tanıtım Formu”, “Çok Boyutlu Diyabet Anketi’nin Öz-yeterlilik Algısı Alt Ölçeği” ve “Hipoglisemi Korku Ölçeği” kullanılmıştır.
Bulgular: Araştırmaya katılan bireylerin yaş ortalaması 58,12 ± 12,4’tür. Ayrıca katılımcıların %66,9’u kadın olup %75’i elli yaş ve üzerindedir. Katılımcıların Hipoglisemi Korku Ölçeği toplam puan ortalaması 52,5 ± 11,2; Davranış alt boyutu puan ortalaması 28,12 ± 4,76 ve Kaygı alt boyutu puan ortalaması ise 24,46 ± 8,11’dir. Hastaların Öz-yeterlilik Algısı Ölçeği puan ortalaması ise 364,2 ± 18,46’dır. Hastaların DM süresi, DM tipi, DM ilaç tedavi türü, düzenli kontrollere gitme durumu, hipoglisemi yaşama durumu ve hipoglisemi belirtilerini bilme durumu ile HKÖ ve Öz-yeterlilik Algısı Ölçeği puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (p < 0,05). Öz-yeterlilik Algı Ölçeği puanı ile HKÖ toplam puanı, Davranış ve Kaygı alt boyutu puanı arasında negatif ve orta düzeyde bir korelasyon (sırasıyla - 0,578; - 0,588; - 0,548) bulunmuştur (p < 0,05).
Sonuç: İnsülin kullanan diyabetli hastaların hipoglisemi korkusu ve öz-yeterlilik algısı hastalığa ilişkin bazı özelliklerden etkilenmektedir. Ayrıca hastaların öz-yeterlilik algı düzeyi hipoglisemi korkusu üzerinde etkilidir. Bu bağlamda diyabetli bireylerde öz-yeterlik algısının geliştirilmesi hipoglisemi korkularının azaltılmasında etkili olabilir. Bu konuda diyabet eğitim hemşiresinin önemli sorumlulukları vardır.