“…Η τάση σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο για αποκέντρωση και περισσότερη τοπική αυτονομία στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής μεταφράστηκε μεταξύ άλλων σε αίτημα για το άνοιγμα της σχολικής κοινότητας προς την τοπική κοινωνία και τους γονείς (OECD, 1997(OECD, , 2006. Επιπλέον, διατυπώνεται ανάγκη και αίτημα για εκδημοκρατισμό της λειτουργίας και της διαχείρισης των σχολικών μονάδων και για την προαγωγή της αξίας της ισότητας http://epublishing.ekt.gr | e-Publisher: EKT | Downloaded at 11/05/2018 09:03:55 | (Sandberg & Vuorinen, 2008· Theodorou, 2007, καθώς οι γονείς φαίνεται να συνειδητοποιούν τη σημασία της συμβολής τους αλλά και να διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο στην επίσημη εκπαίδευση των παιδιών τους ακόμη, και σε επίπεδο λήψης αποφάσεων (Ule, Živoder, & du Bois-Reymond, 2015) αποδίδοντας στη γονική εμπλοκή την έννοια της «εταιρικότητας» (partnership) (Driessen, Smit, & Sleegers, 2005). Τέλος, οι σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις δίνουν έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα της μάθησης, στα ενδιαφέροντα και τις μαθησιακές εμπειρίες του παιδιού πέρα από όσες συντελούνται εντός του σχολικού πλαισίου/περιβάλλοντος, προάγοντας τη συνεργασία μεταξύ των βασικών φορέων κοινωνικοποίησης του παιδιού, με έμφαση στη οικογένεια.…”