Some Reflections on the Coronary Bypass Operation

Abstract

A promising new operation-coronary bypass-has been developed for the treatment of coronary heart disease. However, because of the nature of the underlying disease and the minute size of the vessels to be anastomosed, its long-range prospects are in doubt. At this point in time there is no evidence that the operation either prevents infarction or prolongs life, and great caution is urged in applying it, reserving it for those who have life-threatening coronary artery disease, are clearly recalcitrant to optimum medical management, and have apparently normal coronary vessels distal to the point of stenosis. There is an urgent need for a better definition of the indications for operation in patients with coronary artery disease based on a study of the natural history of this coindition. Prophylactic operation for patients with a compromised coronary circulation with or without angina must await long-term results of therapeutic operation.

Moderne Koronarchirurgie in Zusammenhang mit der SYNTAX-Studie und aktuellen Leitlinien

“…Die Idee der operativen Verbesserung der Koronardurchblutung bei Patienten mit koronarer Herzerkrankung wurde Ende der 60er-Jahre durch die Einführung der aortokoronaren Bypass-Operation (ACB) Realität [2,3]. In den letzten Jahrzehnten führte die fortwährende Analyse der Operationsergebnisse (Letalität, Infarktraten, Offenheitsrate der eingesetzten Grafts, Lebensqualität, neurologisches Outcome) zu stetiger Verbesserung der Qualität der Bypass-Chirurgie.…”

Coronary artery bypass grafting: Part 1--the evolution over the first 50 years

“…beef bone, aleuronat, talc) to initiate formation of adhesions. 4,5 Simultaneously, numerous tissues were used as 'collaterals' and sutured to the ventricle: 1,6 in 1935, Beck used the pectoral muscle, 7 in 1936 O'Shaugnessy the great omentum, 8 in 1937 Lezius the lung, 9 and in 1954 Key used a pedicle of jejunum. 10 The internal mammary artery (IMA) formed an area of interest early on, particularly after the report of Fieschi in 1939.…”

Μελέτη Του Διεγχειρητικού Ενδοθηλιακού Τραύματος Των Εμφυτευθέντων Φλεβικών Μοσχευμάτων Κατά Την Αορτοστεφανιαία Παράκαμψη Και Συσχέτιση Με Διεγχειρητικά Μέτρα Προστασίας

“…[22] Το 1962, ήταν η σειρά του Sabiston στο Πανεπιστήμιο του Duke, ο οποίος πραγματοποίησε την πρώτη προγραμματισμένη επέμβαση στεφανιαίας επαναγγείωσης χρησιμοποιώντας ως μόσχευμα παράκαμψης τη σαφηνή φλέβα, [23] ενώ το 1964, ο Vasilii Kolesov, ένας Σοβιετικός Καρδιοχειρουργός πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη αναστόμωση αριστερής έσω μαστικής αρτηρίας στον πρόσθιο κατιόντα κλάδο της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας χωρίς τη χρήση εξωσωματικής κυκλοφορίας. [24,25] Ωστόσο, κατά άλλους, [26][27][28][29][30][31] όπως παρέθεσε και ο ίδιος ο Kolesov, [32] η τυπική τεχνική παράκαμψης με μόσχευμα που γνωρίζουμε σήμερα. [25,36,37] Θέση στους πρώτους χειρουργούς που πραγματοποίησαν εμφύτευση φλεβικού μοσχεύματος για την πραγματοποίηση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης διεκδικεί και ο Garett, επίσης το 1967.…”