Somut Olmayan Kültürel Miras Kaynağı Olarak Yöresel Yiyeceklerin Turizm Endüstrisinde Kullanılması (Use of Local Food as a Source of Intangiable Cultural Heritage in Tourism Industry)

Abstract

Yöresel yiyeceklerin turizmde kullanılmasının bir sonucu olarak ülkelerin sahip olduğu yerel kültür mirasları korunup evrensel bir boyut kazanmakta, böylece anılan destinasyon turistlerin seyahat planlarına dahil edilmeye başlamaktadır. Ayrıca yöresel yiyecekler, destinasyonun kültürel anlamda tanıtımını yaptığı gibi bölge ekonomisine de önemli ölçüde katkı sunmaktadır. Araştırmanın amacı somut olmayan kültürel mirasın kaynağı olan yöresel yiyeceklerin bölge kültürünün tanıtımında taşıdığı önemi ve turizm amaçlı kullanılmasıyla bölgeye sunduğu katkıyı ortaya koymaktır. Bu amaçla, konuyla ilgili ulusal ve uluslararası alan yazın taraması yapılmıştır. Araştırma sonucunda turistlerin destinasyon tercihlerinde kültürel kimliğin ifadesi olan yöresel yiyeceklerin önemli bir etken olduğu ve turizm amaçlı kullanılmasıyla aslında bir çekicilik unsuru olarak bölgeye çok farklı olumlu katkılar sunduğu, ancak ticari kaygılarla taklit ve aslına uygun olmayan uygulamaların, kültürel yozlaşmaya neden olduğu görülmüştür.

Somut Olmayan Kültürel Miras Unsurlarından Türk Lokumu ve Afyon Kaymağının Afyonkarahisar İçin Önemi

“…Each region in Turkey has a unique food culture and flavors (Capar and Yenipınar, 2016). The local people's way of life, cultural identity, and beliefs play a significant role in the formation and settlement of this food culture (Cakir, Sezer and Küçükaltan, 2014: 49).…”

Can Aviation Enthusiasm Claim a Spot in Special Interest Tourism?

“…Yöresel mutfaklar, yörelerin sadece gelenek ve göreneklerini değil aynı zamanda ekonomik düzeylerini ve kendilerine has hazırlama ve sunum biçimlerini de yansıtmaktadır (Ciğerim, 2001). Bu nedenle yöresel mutfak ve yiyecekler kültürel mirasın bir parçası olarak nitelendirilebilir (Çapar ve Yenipınar, 2016).…”

Protection- Usage and Tourism in Intangible Cultural Heritage Research

“…Medina'ya (2003) göre ekonomik değerin artması miras unsurlarını metalaştırmaktadır. Ticari kaygılar nedeniyle mirasın özünden uzaklaştırılması, kültürel yozlaşmayı beraberinde getirerek olumsuz etkilere neden olmaktadır (Çapar & Yenipınar, 2016). Ölçer Özünel'in (2017) "karanlık yüzler" olarak adlandırdığı risk alanları içerisinde; miras unsurlarını bağlamından koparma, aşırı ticarileştirilme, dondurma, turistifikasyon, müzefikasyon, çevresel kaynak istismarı ve kurumlar arasında iletişim eksikliği gibi konuların olduğunu ifade etmiştir.…”