Somut Olmayan Kültürel Miras Kaynaklarının Turizm Çekiciliği Kapsamında Değerlendirilmesi: Ebru Sanatı Örneği

Abstract

Turizm sektöründeki sürdürülebilirliğin sağlanmasında, turizm ürünü olarak kullanılan ürünlerin/değerlerin çeşitlendirilmesi ve korunması önemli yer tutmaktadır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras (SOKÜM) Listesinde "Türk Kâğıt Süsleme Sanatı" olarak yer alan ebru sanatının turizm değeri olarak kullanılabilirliği ve turizm ile etkileşiminin ortaya çıkaracağı sonuçların belirlenmesidir. Araştırmada ilk olarak, araştırma kapsamında yer alan kavramlar hakkında literatür taraması yapılarak kuramsal alt yapı ortaya konulmuştur. Araştırmanın sonraki kısmındaysa anket ve görüşme teknikleri uygulanmıştır. Bu kapsamda, Ankara, Bursa, İstanbul ve Malatya'da düzenlenen ebru sergilerine katılan ziyaretçilerden 194 anket toplanmıştır. Araştırmanın diğer anket uygulaması ise Ankara, İstanbul ve Malatya'daki 84 kursiyerle yapılmıştır. Ayrıca alanında deneyimli, ulusal ve uluslararası düzeydeki organizasyonlara katılmış ebru sanatçılarıyla görüşme yapılmıştır. Katılımcıların ankete ilişkin verdikleri cevaplar; güvenirlik analizi, yüzde, frekans analizi ve aritmetik ortalama değerleri doğrultusunda değerlendirilerek araştırmanın amacı doğrultusunda yorumlanmıştır.

Жасөспірімдердің Арт-Технология Әдістері Негізінде Шығармашылық Тұлғалық Қабілеттерін Дамыту

“…Бұл құнды өнер қазіргі таңда жоғары бағаланып, үлкен мәнге ие болып халықаралық деңгейде ЮНЕСКО қорғауына алынған [12].…”

Kültürel Mi̇rasin Turi̇zmde Kullanimi: Bi̇r Prati̇k Çerçeve Öneri̇si̇

“…Kültürel unsurların turizmde kullanımı konusunun ürün geliştirmeye yönelik pratik boyutu ise başta halkbilim ve turizm alanlarından gelen akademisyenlerin ilgi alanına girmektedir. Halkbilimciler konuyu uygulamalı halkbilimi, kültürel animasyon (Özünel, 2012), halk bilimi araştırmalarının üçüncü boyutu (Ekici, 2003) ve yaşatarak koruma (Ekici ve Fedakar, 2013) kavramları ile ele alırken, turizm alanından gelen araştırmacılar turistik ürün geliştirme (Türker ve Çelik, 2012;Demirbulat vd., 2015;Çevik ve Saçılık, 2016;Pelit ve Türkoğlu;2020) ve pazarlama (Öter, 2010;Türker ve Türker, 2016) perspektifinden bakmaktadır. Alanyazın incelendiğinde; efsaneler, halk oyunları mutfak kültürü, Türk gecesi, Türk kahvesi, el sanatları, ebru sanatı gibi belirli unsurların turizmde kullanımının incelendiği, fakat genel ve analitik bir çerçevenin henüz oluşmadığı görülmektedir.…”