Cilj ovog istraživanja je bio da se ispita stres roditeljstva i kapaciteti za brigu u porodicama dece sa smetnjama u razvoju i razlike u odnosu na porodice iz opšte populacije, struktura povezanosti dimenzija stresa roditeljstva i kapaciteta za brigu u porodicama dece sa smetnjama u razvoju. Uzorak je činilo 75 parova roditelja dece sa smetnjama u razvoju i 127 parova roditelja dece tipičnog razvoja. Podaci su prikupljeni u predškolskim ustanovama u Vojvodini. Kao mera stresa roditeljstva korišćene su sledeće dimenzije Abidinovog Indeksa stresa roditeljstva: Socijalna izolacija, Osujećenje roditeljskom ulogom, Kompetencija, Podsticanje, Prihvatljivost i Zahtevnost. Kao mera kvaliteta brige roditelja korišćen je Upitnik o socioemocionalnoj posvećenosti roditelja. Dobijeni rezultati su ukazali na statistički značajne razlike između dve grupe porodica i to na dimenzijama Socijalna izolacija (F(1,381)=7.51, p<.01), Osujećenje roditeljskom ulogom (F(1,383)=5.14, p<.01), Prihvatljivost (F(1.382)=64.29, p<.01) i Zahtevnost (F(1,362)=42.53, p<.01) i na ukupnom skoru na Upitniku o socioemocionalnoj posvećenosti (F(1,383)=10.72, p<.01). Struktura povezanosti dimenzija stresa roditeljstva i socioemocionalne posvećenosti ukazala je na postojanje dva profila roditelja: (1) roditelj koji je pod visokim stresom roditeljstva u svim merenim domenima i ima najviše teškoća u prihvatanju deteta i uloge roditelja i (2) roditelj koji je pod visokim stresom koji proističe iz domena (ne)mogućnosti podsticanja deteta i (ne)prihvatljivosti deteta i ima narušene kapacitet za adekvatno reagovanje i naglašenu potrebu da stalno bude uz dete.