Sudanlı Öğrencilerin Yabancı Dil Olarak Türkçede İletişim İsteklilikleri

Abstract

Özİletişim istekliliği, başkalarıyla iletişimi başlatmak veya iletişimi önlemek için bireyin sahip olduğu bir eğilimdir. Bireylerin iletişime geçmede istekli olup olmamaları durumudur. Yabancı dilde iletişim kurma istekliliğinin içe dönüklük, benlik saygısı, iletişim yetkinliği, kaygı, motivasyon ve kültürel farklılıklar gibi özelliklerle ilişkisi bulunmaktadır. Bu çalışmada, Sudan'da yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Arap öğrencilerin Türkçede iletişim kurma istekliliklerinin düzeyi ve dil seviyesi, dil kursuna gitme-gitmeme ve Türkiye'de bulunma-bulunmama değişkenleri açısından incelenmeye çalışılmıştır. Bu çalışmada nicel araştırma yönteminin araştırma ilkelerine uyulmuş ve betimsel araştırma türü kullanılmıştır. Araştırmada veri toplanan grup, Sudan'ın başkenti Hartum'da yabancı dil olarak Türkçe öğrenen Kur'an-ı Kerim ve İslami İlimler Üniversitesi öğrencilerinden oluşmaktadır. Amaçlı örnekleme tekniğiyle seçilen grubun tamamı erkeklerden oluşmaktadır. Araştırma grubunda toplam 40 birey bulunmaktadır. Verilerin toplanmasında yabancı dil olarak Türkçe öğrenen bireyler için hazırlanmış olan "Türkçe İletişim Kurma İstekliliği Ölçeği" kullanılmıştır. Toplanan verilerin analizinde aritmetik ortalama, standart sapma ve ki kare tekniklerinden yararlanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre Sudanlı öğrencilerin Türkçede iletişim kurma istekliliklerinin genel olarak yüksek düzeyde olduğu görülmüştür. Ölçek maddeleri arasında 1,0-2,3 aralığında düşük düzeye denk gelecek hiçbir maddeye rastlanmamıştır. Ayrıca Sudanlı öğrencilerin Türkçede iletişim isteklilikleri üzerinde dil seviyesi, dil kursuna gitme-gitmeme ve hedef dilin konuşulduğu Türkiye'de bulunma-bulunmama değişkenlerine göre genel olarak istatistiksel bakımdan anlamlı bir farklılık olmadığı görülmüştür.