İnsani krizin 2011’de patlak vermesiyle Suriye’den Türkiye’ye milyonlarca zorunlu göçmen sığınmıştır. Aradan geçen zamana rağmen Suriye’de politik belirsizlik halen sürmekte ve Suriyeliler için geri dönüş umudu gittikçe azalmaktadır. Geri gönderilmeleriyle ilgili toplumsal ve politik tartışmaların gölgesinde Türkiye’deki Suriyelilerin entegrasyonu, uyumlaştırma adı altında sessizce işlemektedir. Bu çalışma, Hatay’daki Suriyeli zorunlu göçmenlerin perspektifinden entegrasyon sürecini anlamayı hedeflemektedir. Bu araştırmada hermenötik bir anlayış ve etnografik bir desen ile nitel araştırma metodolojisi kullanılmıştır. Bu nedenle araştırma sahasında uzun süre kalınarak gözlemler ve 22 görüşme yapılarak veriler toplanmış ve bunlar, betimsel ve içeriksel olarak analiz edilmiştir. Çalışmanın bulguları göstermektedir ki Suriyeli zorunlu göçmenler ev sahibi toplum dışladığı için entegrasyondan uzaklaşarak ayrılma/ayrışma ve dışlanma stratejisi benimsemekte ve onlar bütünleşmek için geçici korumadan daha daimi bir statüye geçişi istemektedir. Bu çalışmada, Hatay’daki Suriyelilerin kültürleşmesinin, konumlanmasının, etkileşiminin ve kimliklenmesinin yeteri kadar gelişmediği ve yeni bir mekâna/topluma entegre edecek pratiklerden ziyade, kendilerine koruma ve sosyal kabul sağlayacak uyumsal taktikler geliştirdiği sonuçlarına ulaşılmıştır.