Tardif Diskinezi ve Tedavi Yaklaşımları

Abstract

Öz Tardif diskinezi, etiyolojisi tam olarak belirlenememiş bu nedenle kesin bir tedavisi olmayan, kalıcı olabilen, kişinin yaşamını önemli derecede etkileyen, iyatrojenik bir hareket bozukluğudur. Özellikle ağız, dil ve yüzü tutmakla birlikte ekstremite ve gövdede olabilen anormal, istemsiz hareketlerdir. Uzun yıllardır kullanılmakta olan antipsikotik ilaçların kullanımının yaygınlaşması ile ortaya çıkan en önemli yan etkilerinden birisidir. Atipik antipsikotik kullanımı ile birlikte tardif diskinezi görülme sıklığında azalma beklenmekle beraber yeni nesil atipik antipsikotik kullanımında dahi tardif diskinezi görülebilmektedir. Tardif diskinezi tedavisinde ilaçsız izlemden derin beyin stimulasyonuna kadar çeşitli tedavi yöntemleri denenmektedir. Bu yazıda tardif diskinezinin epidemiyolojisi, etiyolojisi, risk faktörleri, patofizyolojisi ve tedavisi gözden geçirilmiştir.

Tardive Dyskinesia Due to Short-Term and Low-Dose Use of Trifluoperazine: A Case Report

“…Movement disorder should last for at least one month after oral treatment is discontinued and eight weeks for depot injection. However, clinical experience supports the rare but real potential of shorter exposures to cause TD, questioning the applicability of these criteria in everyday practice (1,4).…”

“…However, there are also documents in the literature showing that there is no relationship between gender and TD incidence (5). Extrapyramidal symptoms as a result of long-term use of antipsychotics, anticholinergic, use of antiparkinsonian agents, organic brain damage, mental retardation, negative symptoms of schizophrenia, mood disorders, smoking, alcohol and substance use, diabetes mellitus, malnutrition and vitamin deficiencies are other important risk factors (1,6). As with other movement disorders, the involuntary movements in TD worsen with emotional stress, diminish with sedation, and disappear with sleep.…”

“…While any agent capable of dopamine receptor blockade can cause TD, it is more common in psychiatric disorders that require long-term use of antipsychotics such as schizophrenia and schizoaffective disorder. However, TD is rarely seen secondary to short-term and low-dose use of such APs (1).…”