A -koncepcja i projekt badania, B -gromadzenie i/lub zestawianie danych, C -analiza i interpretacja danych, D -napisanie artykułu, E -krytyczne zrecenzowanie artykułu, F -zatwierdzenie ostatecznej wersji artykułu Streszczenie Wprowadzenie. Taurodontyzm jest anomalią rozpoznawaną w zębach wielokorzeniowych. Charakteryzuje się poszerzeniem komory zęba w kierunku dowierzchołkowym i proporcjonalnym do tego skróceniem korzeni. Cel pracy. Ocena występowania taurodontyzmu u pacjentów z Zakładu Radiologii Stomatologicznej i Szczękowo--Twarzowej z Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus. Materiał i metody. Spośród 1387 zdjęć pantomograficznych z lat 2012-2013 zakwalifikowano 339 zdjęć osób z pełnym uzębieniem stałym. Wykluczono zdjęcia z niepełnym uzębieniem, z zębami trzonowymi po leczeniu kanałowym, protetycznym, ortodontycznym. Dokonano pomiarów pierwszych i drugich zębów trzonowych w szczęce i żuchwie, łącznie 2712 zębów. Zastosowano dwie metody: Index Schifmana i Chanannela oraz opracowaną przez Seow i Lai. W pierwszej z nich taurodontyzm rozpoznaje się, gdy odległość od najniższego punktu sklepienia komory zęba (A) do najwyższego punktu dna komory podzielona przez odległość od A do wierzchołka korzenia jest równa bądź większa niż 20. W drugiej metodzie stosunek długości korony zęba (odległość od najgłębszej bruzdy na powierzchni okluzyjnej do bifurkacji) do odległości od furkacji do wierzchołka korzenia musi być większy niż 1,10. Taurodontyzm rozpoznawano na podstawie każdej z metod. Wyniki. Taurodontyzm rozpoznano u 2,06% pacjentów i w 0,88% przebadanych zębów na podstawie obydwu metod. Według Indeksu Schifmmana i Chanannela wśród 9 (2,66%) pacjentów i 35 zębów (1,30%), według Indeksu Seow i Lai u 12 (0, 44%) pacjentów i w 36 (1,33%) zębach. Częściej był odnotowywany w szczęce i dotyczył głównie drugich zębów trzonowych, najrzadziej drugich zębów trzonowych w żuchwie. Nie został zaobserwowany wśród pierwszych zębów trzonowych w żuchwie. Na podstawie obu metod 21 (0,75%) zębów zostało ocenionych jako hipo-, a 3 (0,11%) jako mezotaurodontyczne. Nie stwierdzono występowania zębów hipertaurodontycznych. Współczynnik korelacji rang Spearmana wyniósł 0,627 (P < 0,001), co świadczy o dużej zgodności obu metod.
456Taurodontyzm jest morfologiczną anomalią rozpoznawaną w zębach wielokorzeniowych. Charakteryzuje się poszerzeniem komory zęba w kierunku dowierzchołkowym, proporcjonalnym do tego skróceniem korzeni i brakiem przewężenia na wysokości połączenia szkliwno-cementowego (ang. cementoenamel junction -CEJ) [1].Te nietypowo ukształtowane zęby zostały odkryte u prehistorycznych człowiekowatych w 1903 r. przez de Terra [2], a u współczesnego człowieka przez Pickerilla [3] w 1909 r., jednak dopiero w 1913 r. Arthur Keith [4] nadał im nazwę. Termin "taurodontyzm" pochodzi od łacińskie-go słowa tauros, czyli "byk", i greckiego odus, czyli "ząb", w dosłownym tłumaczeniu oznacza więc "bydlęce zęby". Współczesne uzębienie Keith opisał jako cynodontyczne, czyli podobne do psiego, charakteryzujące się relatywnie małą, umieszczoną n...