S ło w a kluczow e: multimodalność, emblemat, gest interakcyjny, gest spajający. STRESZCZENIE Znak potakiwania (kiwania głową) należy do najpopularniejszych gestów w wystąpieniach publicznych. Na podstawie kilku godzin nagrań audiowizualnych z udziałem użytkowników języka polskiego wygłaszających mowy uzyskano paręset plików zawierających poszczególne typy potakiwania (według kilkunastu wzorców semantycznych). W procesie zintegrowanej analizy multimodalnej, w której znaczenie komunikatu jest sumą działania wszelkich-mniej lub bardziej świadomie zastosowanych-środków semiotycznego wyrazu (słów, mimiki, spojrzenia, gestykulacji czy intonacji), udało się wyodrębnić następujące funkcje potakiwania w większości przypadków wyraźnie skierowanego do odbiorcy: potwierdzenie, podkreślenie, powitanie, podziękowanie i autoreakcja. Najczęściej jednak gest ten towarzyszył wtrąceniom i wyliczeniom, przybierał zatem funkcje o charakterze spajającym (metajęzykowym). 1. WPROWADZENIE Wystąpienia publiczne stają się coraz bardziej dostrzegalnym elementem rzeczywistości społecznej. Współcześnie, szczególnie dzięki nowoczesnym technologiom, dostęp do zarejestrowanych wystąpień jest powszechny. Felietony vlogerów, przemówienia osób publicznych, mowy TEDx czy specjalistyczne prezentacje w ramach wykonywanej pracy zawodowej-to tylko niektóre z wielu różnorodnych form, a nierzadko i rodzących się na naszych oczach gatunków. Opisując zjawisko demokratyzacji komunikacji społecznej, Tomasz Piekot stwierdza: Jak dotąd bierny odbiorca treści masowych może już wyrażać swoje poglądy i opinie publicznie-dzięki temu staje się ich producentem. Wypowiedzi "zwykłego człowieka" o wiele łatwiej niż przed laty mogą zyskać niezwykłą siłę oddziaływania (także na media tradycyjne), ponieważ ich społeczną wartość i moc tworzą wirtualne zbiorowości internautów (Piekot 2016: 14).