“…Σε μια διαφορετική τυπολογία των βασικών συστατικών του γραπτού λόγου, η Gould (1991, όπως αναφέρεται στο Παντελιάδου, 2011) διακρίνει: α) στο υπόβαθρο του μαθητή, το οποίο σχετίζεται με τις γνώσεις και τις εμπειρίες που αξιοποιεί κατά την παραγωγή ενός γραπτού κειμένου, β) τα σημασιολογικά στοιχεία, τα οποία αφορούν τόσο στην οργάνωση του κειμένου όσο και στο χρησιμοποιούμενο λεξιλόγιο (Alkaaf & Al-Bulushi, 2017), γ) τα συντακτικά στοιχεία, τα οποία σχετίζονται με το σχηματισμό προτάσεων, και δ) τα γραφο-συμβολικά στοιχεία, τα οποία αναφέρονται στην ορθογραφία, τη χρήση σημείων στίξης και των κεφαλαίων γραμμάτων, καθώς και την καλλιγραφία (Gould, 1991). Η τρίτη τυπολογία των βασικών συστατικών του γραπτού λόγου που παρουσιάζει η Παντελιάδου (2011) είναι αυτή του Issacson (1988), ο οποίος αναφέρεται: α) στην έκταση του κειμένου, β) στη σύνταξή του, γ) στο λεξιλόγιό του, δ) στο περιεχόμενό του (πληροφορίες/ιδέες που αυτό περιλαμβάνει αλλά και το πώς αυτές οργανώνονται) και ε) στα μηχανικά συστατικά του κειμένου (ορθογραφία, στίξη, κεφαλαία, καλλιγραφία και συνολική εικόνα).…”