“…Τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας, ως προς τα παραγωγικά χαρακτηριστικά των ορνιθίων, βρίσκονται σε ευρεία συμφωνία με άλλες ερευνητικές εργασίες (Huisman et al, 1990;Νικολακάκης κ.ά., 2005;Diaz et al, 2006) στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν ποσοστά ακατέργαστων (απλώς αλεσμένων) ή κατεργασμένων με εξώθηση σπερμάτων κτηνοτροφικού μπιζελιού, μέχρι 35% κατά μέγιστο. Οι παραπάνω βιβλιογραφικές αναφορές, σε συνδυασμό με άλλες (Brenes et al, 1993;Igbasan and Guenter, 1996a;Igbasan and Guenter, 1996b;, υποδηλώνουν ότι υψηλά επίπεδα συμμετοχής σπερμάτων κτηνοτροφικού μπιζελιού μπορούν να δώσουν χειρότερες αποδόσεις, σε σύγκριση με μάρτυρες, αλλά το γεγονός αυτό δεν πρέπει να υποβαθμίζει την πραγματική τους θρεπτική αξία η οποία είναι συνάρτηση μίας σειράς παραγόντων, ανάμεσα στους οποίους σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν η εξισορρόπηση των σιτηρεσίων με απαραίτητα αμινοξέα (κυρίως μεθειονίνη), η βιοδιαθεσιμότητα των αμινοξέων του συνολικού σιτηρεσίου (Huisman et al, 1990;Kluth et al, 2005), η περιεκτικότητα των σπερμάτων σε αναστολείς τρυψίνης και χυμοτρυψίνης (Gdala et al, 1992;Fan et al, 1994;Gatel, 1994;Wiseman et al, 2003;Νικολακάκης κ.ά., 2005;Ντότας, 2006), η περιεκτικότητα σε συνολικές φαινόλες (ταννίνες και μη ταννίνες) (Brenes et al, 1993;Kluth et al, 2005), η περιεκτικότητα σε βικίνη (Deshpande and Damodaran, 1989;Larbier and Leclercq, 1994), η εποχή καλλιέργειας και η ποικιλία (Iliadis, 2001), η υγροθερμική επεξεργασία (σύμπηξη με ατμό ή εξώθηση) (Brenes et al, 1993;Diaz et al, 2006) κ.ά.…”