The global crisis and intergovernmental relations: centralization versus decentralization 10 years on

Abstract

There is a growing empirical literature on the effects of the global financial and economic crisis on intergovernmental relations. This paper contributes to this literature by focusing on conventional budgetary aggregates and institutional indicators of subnational authority in policymaking and fiscalfinancial management. The empirical analysis is carried out for a large set of advanced and emergingmarket/developing economies between 1990 and 2015 and shows that the crisis has been associated with an increase in the subnational shares of general government spending and revenue. The findings for subnational authority over policy and fiscal-financial management are more nuanced and suggest that increases in government indebtedness (spending) since the crisis have been associated with greater (weaker) subnational authority. It is possible that the need to deliver debt reductions through medium-term fiscal consolidation calls for greater intergovernmental coordination, which enhances the bargaining power of the subnational jurisdictions to broaden their prerogatives in fiscal matters and influence national policymaking.

OECD Ülkelerinde Mali Yerelleşmenin Belirleyenleri

“…Sacchi ve Salotti (2016) nüfus artış hızı ile sağlık harcamalarındaki ve sosyal harcamalardaki yerelleşmenin arttığı konut harcamalarındaki yerelleşmenin ise azaldığı sonucunu elde etmişlerdir. Ayrıca nüfusun çalışmayan kısmı özellikle belirli harcama türlerine olan talep açısından mali yerelleşme üzerinde etkili olabileceği için üretim çağında olmayan 15 yaş altı ve 65 yaş üstü nüfusu ifade etmek üzere de bazı çalışmalarda bağımlılık oranı değişkenine yer verilmektedir (Stegarescu, 2005;de Mello & Jalles, 2019). Malicka ve Martinkova (2018) bu değişkenin etkisinin en kalabalık AB ülkelerinde daha fazla olduğu ve bu ülkelerde harcama ve gelir yerelleşmesini negatif, vergi ve yardım yerelleşmesini pozitif etkilediği; Sacchi ve Salotti (2016) 15 yaş altı ve 65 yaş üstü nüfusun refah harcamalarının merkezileşmesine olan talebi artırdığı ve yaşlı nüfustaki artışın ulaşım ve savunma harcamalarının yerelleşmesini pozitif etkilediği sonucuna ulaşmıştır.…”

“…Bu gelirlerin büyük ölçüde merkezi yönetimin elinde toplandığı ve merkezi yönetimin bu alanlardan kolayca gelir elde edebildiği düşünüldüğünde dışa açık ekonomilerde merkezileşme eğilimi daha yüksek olabilecektir. Çalışmalarda dışa açıklığın mali yerelleşme üzerindeki etkisini ölçmek amacıyla dış ticaret değişkenine yer verilmektedir (Letelier-Saavedra, 2005;de Mello & Jalles, 2019;vd.). Çalışmaların büyük bir çoğunluğunda dışa açıklığın mali merkezileşmeyi artırdığı sonucu elde edilmiştir (Kee, 1977;Wasylenko, 1987;Bodman & Hodge, 2010;Maličká & Martinková, 2018).…”

“…;Bodman & Hodge, 2010;Maličká & Martinková, 2018;de Mello & Jalles, 2019) ve enflasyon oranı(Maličká & Martinková, 2018;de Mello & Jalles, 2019) değişkenlerine yer verilmektedir. Bodman ve Hodge (2010) OECD ülkelerinde işsizlik oranının mali yerelleşmeyi negatif etkilediği, Stegarescu (2009) artan işsizlik dönemlerinde, temel olarak geniş tabanlı gelir ve kurumlar vergisinden oluşan merkezi yönetim gelirlerinde çoğunlukla kâr ve emlak vergilerine dayanan alt düzey yönetimlerin gelirleri ile kıyaslandığında görece daha güçlü bir düşüş yaşandığı sonucuna ulaşmıştır.…”

The role of intergovernmental relations in response to a wicked problem: an analysis of the COVID-19 crisis in the BRICS countries

“…The challenges posed by wicked problems range from global health pandemics, such as COVID-19 (Paquet & Schertzer, 2020;Tang & An, 2020), to the integration of mass waves of migrants (Adam & Hepburn, 2019), global warming, and regional integration, all which require a multi-level governance response (Happaerts, Schunz & Bruyninckx, 2012;Peters & Pierre, 2001;Puppim de Oliveira, 2019). This is notwithstanding the fact that the recent fiscal crises suffered by a number of countries have led to a greater centralisation of decision making at diminution of the autonomy of sub-national governments (Mello & Jalles, 2019). Effective intergovernmental relations, in contrast, can serve to integrate the efforts of different tiers of government and can increase the capacity of a state to respond to multi-level challenges more effectively (Balme & Ye, 2014;McGuire & Silvia, 2010).…”

Exposing the Unfinished Business of Building Public Administration in Late Democracies: Lessons from the COVID‐19 Response in Brazil

“…Yet, public policies and state responses to crises and other issues have become increasingly dependent on how well different levels of government work together (Puppim de Oliveira et al 2021; Agranoff 2011). Key decision‐making authorities and processes for solving policy problems that require a high level of coordination and expediency are seldom sufficiently established in either law or practice; instead, intergovernmental relations have often been caught up in issues such as fiscal governance and, in recent years, recentralization and political polarization (Conlan 2017; de Mello and Jalles 2020).…”