“…Οι σχεδιαστές ενός ψηφιακού πολιτισμικού περιβάλλοντος πρέπει να επιλέξουν τις μεθόδους, τις τεχνικές, τα μοντέλα, τις τεχνολογίες και τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουν για να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, τις υπηρεσίες και το περιεχόμενό του [412,413,414,415,418,419,423,427,428,429]. Επιπλέον, θα πρέπει να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν στρατηγικές που θα διαχύσουν το περιβάλλον στο κοινό που απευθύνεται με τον αποτελεσματικότερο τρόπο, αλλά και θα αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες και το περιεχόμενο του περιβάλλοντος για να δημιουργήσουν νέες πηγές εσόδων για τους διαχειριστές του [455,456,457,458,459,460,461,462,463,464,465,466]. Σε όλη αυτή την προσπάθεια, καίριος παράγοντας είναι η επιλογή και ανάπτυξη των κατάλληλων μηχανισμών προστασίας των πολύτιμων ψηφιακών πολιτισμικών δεδομένων, από τους σχεδιαστές, με τελικό σκοπό τη δημιουργία ενός αισθήματος εμπιστοσύνης στους χρήστες ως προς την αξιοπιστία του περιβάλλοντος [235,236,429,431].…”