«Η έγκριση της ∆ιδακτορικής ∆ιατριβής υπό του Ιατρικού Τµήµατος του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας, δεν υποδηλοί αποδοχήν των γνωµών του συγγραφέως».
ΠΡΟΛΟΓΟΣΟι καρδιοχειρουργικές επεµβάσεις χαρακτηρίζονται από τη συχνή χρήση µεταγγιζόµενου αίµατος καθώς και προϊόντων αυτού. ∆ιεθνώς υπάρχει ενδιαφέρον στην αναζήτηση τεχνικών για την ελάττωση του αριθµού των µεταγγιζόµενων µονάδων παραγώγων αίµατος. Το ενδιαφέρον αφορά εξόχως την Καρδιοχειρουργική. Η εφαρµογή στρατηγικών διατήρησης, είναι πολυπαραγοντική, και ένας συνδυασµός τεχνικών µπορεί να χρησιµοποιηθεί. Η διαφοροποίηση στις ανάγκες για οµόλογη µετάγγιση σε επεµβάσεις αορτοστεφανιαίας παράκαµψης (CABG), σχετίζεται µε παράγοντες όπως η χρήση φαρµακευτικών σκευασµάτων για µείωση της απώλειας αίµατος και η εφαρµογή στρατηγικών διατήρησης και επαναχρησιµοποίησης των απωλειών, καθώς και η εφαρµογή κατευθυντήριων οδηγιών.Γενικά, στις σε ισχύ κατευθυντήριες οδηγίες για µετάγγιση τονίζεται η ανάγκη κλινικής εκτίµησης της κατάστασης του όγκου του αίµατος του ασθενή, προς αποφυγή της άσκοπης οµόλογης χρήσης του, λόγω αιµοαραίωσης. Παρόλα αυτά η απόφαση για µετάγγιση διεγχειρητικά εξαρτάται κυρίως από τη συγκέντρωση της αιµοσφαιρίνης. Ειδικά στις καρδιοχειρουργικές επεµβάσεις, η χρήση της εξωσωµατικής κυκλοφορίας, οδηγεί σε αιφνίδια αιµοαραίωση, αν και η επίδραση της στον αριθµό των κυκλοφορούντων ερυθρών δεν είναι σηµαντική. Η χορήγηση υγρών πριν την εξωσωµατική έχει ένα επιπλέον αποτέλεσµα στην αναιµία από αραίωση που προκαλείται από την εφαρµογή της εξωσωµατικής κυκλοφορίας, και είναι αυτή η αιµοαραίωση που συνεισφέρει σηµαντικά στην ανάγκη για µετάγγιση σε ασθενείς που υποβάλλονται σε επεµβάσεις CABG. Επί του παρόντος, δεδοµένα που αφορούν την οµόλογη µετάγγιση αίµατος σε επεµβάσεις CABG µε περιορισµό της χρήσης των ενδοφλεβίως χορηγούµενων υγρών, λείπουν. Η επίδραση τεχνικών που ελαττώνουν το βαθµό της αιµοαραίωσης σε συνδυασµό µε την εφαρµογή αυτοµετάγγισης δεν έχει µελετηθεί κατά πόσο ελαττώνει τις µεταγγίσεις στις επεµβάσεις αυτές.Στο σηµείο αυτό θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή µου ευγνωµοσύνη και τις ιδιαίτερες ευχαριστίες µου στον Αναπληρωτή Καθηγητή Αναισθησιολογίας του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας κ. Γεώργιο Βρετζάκη, για την εµπιστοσύνη µε την οποία µε περιέβαλε µε την ανάθεση της παρούσης διατριβής. Το συνεχές ενδιαφέρον του, η διαρκής επίβλεψη, η ενθάρρυνση, οι εύστοχες παρατηρήσεις και η πολύτιµη εµπειρία του αποτέλεσαν καθοριστικούς παράγοντες για το σχεδιασµό, την υλοποίηση και τη συγγραφή της παρούσης µελέτης. Χωρίς την αµέριστη συµπαράσταση του κ. Βρετζάκη η ολοκλήρωση και η συγγραφή αυτής της σηµαντικής µελέτης δε θα ήταν εφικτό να πραγµατοποιηθεί. Αποτέλεσε για µένα έµπνευση, και µε έκανε να θέλω να γίνω καλύτερος ιατρός και καλύτερος άνθρωπος. Τον ευχαριστώ πραγµατικά, του οφείλω πολλά.Ευχαριστώ επίσης θερµά, τα άλλα δύο µέλη της τριµελούς επιτροπής: την Επίκουρη Καθηγήτρια της Πανεπιστηµιακής Αναισθησιολογικής Κλινικής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας κ. Γεωργία Σταµατίου για το ενδιαφέρον και τη βοήθεια της στην πραγµάτωση της µελέτης και τον Καθηγητή της Πα...