Bu çalışma ergen-ebeveyn çatışmasının ebeveynlerin kaygı düzeyleri ile yaşam kalitelerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma tanımlayıcı, kesitsel, ilişkisel tasarımda gerçekleştirildi. Verilerin toplanmasında sosyo-demografik bilgi formu, Durumluk-Süreklilik Kaygı Ölçeği (DSKÖ), Dünya Sağlık Örgütü Yaşam Kalitesi Ölçeği Kısa Formu (DSÖYKÖ-KISA) olmak üzere 3 form kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U ve Kruskal Wallis testleri ve Pearson korelasyon testi kullanıldı. Ebeveynlerin %96.1’inin ergenlik dönemindeki çocuklarıyla çatışma yaşadıkları belirlenmiştir. Ebeveynlerin süreklilik kaygı puanlarının ebeveynlerin mesleği, ailenin ekonomik durumu ve ergenle çatışma yaşama durumuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Çocuklarıyla çatışma yaşadığını bildiren ebeveynlerin kaygı puan ortalamaları ile bedensel, ruhsal, sosyal ve çevre alanları yaşam kalitesi puan ortalamaları arasında negatif yönlü ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır. Bu araştırmanın sonucunda ebeveynlerin tamamına yakınının ergen çocuklarıyla çatışma yaşadıkları saptanmıştır. Çatışma yaşayan ebeveynlerin kaygı düzeylerinin daha yüksek olduğu ve bu kaygının tüm alanlarda yaşam kalitesini olumsuz etkilediği belirlenmiştir. Hemşireler için riskli gruplar içerisinde yer alan ergenler ve ebeveynlerin etkileşiminin sağlığın geliştirilmesi ve birincil koruma kapsamında değerlendirilmesi önemlidir.