The Pins and Rubbers Traction System for Treatment of Comminuted Intraarticular Fractures and Fracture-Dislocations in the Hand

Suzuki, Yasushi; Matsunaga, Takanobu; Sato, Shinichi; Yokoi, Toshiaki

doi:10.1016/0266-7681(94)90059-0

Cited by 198 publications

(176 citation statements)

References 5 publications

Supporting

Mentioning

158

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…An alternative well-established fixator is the 'pins and rubber traction system', PRTS, described by Suzuki. It is convenient because no additional equipment is needed besides standard k-wires and orthodontic rubber bands, and it is cheap and easy to install [12]. Yet positioning and adjustment of the device is less precise, and the outcome is much more dependent on the skill of the surgeon in charge [2].…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Treatment of Intraarticular Middle Phalanx Fractures Using the Ligamentotaxor®

Damert

Altmann

Kraus

et al. 2013

Hand (New York, N,Y.)

View full text Add to dashboard Cite

Background We evaluated the outcome of intraarticular middle phalanx fractures after dynamic treatment with the Ligamentotaxor® system. Materials and methods Ten consecutive patients (seven male, three female; mean age 52 years) with intraarticular middle phalanx fractures were treated with the Ligamentotaxor® between 2009 and 2011. Proximal interphalangeal joint mobility, grip strength and 'Disabilities of the Arm, Shoulder and Hand' (DASH) score were evaluated in a 15-month followup. The reconstitution of the intraarticular space was measured immediately after trauma, at 6 weeks and at 15 months by radiograph control. The severity of the trauma was classified according to AO. Results We found B1 30 %, C1 (Seno I + II) 50 % and C3 (Seno III-V) 20 %. In 60 % of the cases, fractures were localized on the middle base of the fifth digit, in 20 % on the third digit and in 20 % on the index finger. The dynamic treatment lasted 7 weeks; patients were exposed to full workload after 9 weeks. The mean flexion mobility after 15 months reached 73°(range 60-100°), and the extension deficit was 13°(range 0-20°) on average. Grip strength attained 71.3 % (range 60-87 %) of the contralateral side. Initial x-ray after trauma compared to the x-ray after 15 months showed an intraarticular space reconstitution average of 0.5 mm (range 0.1-0.9 mm) anterior-posterior and 0.6 mm (range 0.1-1 mm) lateral. Patients evaluated their outcome with an average of 14.6 points (range 3.3-26.7) using the DASH score. Conclusion Good results can be obtained with the Ligamentotaxor®. We recommend it for the dynamic treatment of intraarticular middle phalanx finger fractures. Larger series and long-term results are needed.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Treatment of Intraarticular Middle Phalanx Fractures Using the Ligamentotaxor®

Damert

Altmann

Kraus

et al. 2013

Hand (New York, N,Y.)

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Literatürde farklı uygulama şekillerine ait örnekler vardır. [14][15][16][17][18][19] Biz, klinik uygulamalarımızda, teller ve lastik bantlarla hazırladığımız fiksatörleri kullanmaktayız. Bu yöntemde amaç, parçalı kırığı distraksiyonla indirekt olarak redükte etmek ve eklemi stabil hale getirip erken harekete başlayabilmektir.…”

Section: (A) (B)unclassified

Metakarpofalangeal ve proksimal interfalangeal eklem izole çıkıkları ve kırıklı çıkıkları

Küçük¹

2014

TOTBID

View full text Add to dashboard Cite

değildir. Bu tam olmayan sferik yapının kondiloid böl-gesi basıklaşır ve aksiyel kesitte trapeziodal şekil alır. Kollateral bağlar fleksiyonda gergindir. Aksesuvar kollateral bağlar ekstansiyonda gergindir ve dorsal çı-kıklara volar plakayla birlikte direnç gösterir. Oldukça sağlam olan volar plaka, çıkık oluşurken proksimal falanks tabanından ve metakarp başından kemik parça ayırabilir. Dorsal kapsül ise ince ve zayıftır; MKF eklem stabilitesine minimal katkıda bulunarak eklem fleksiyonuna izin verir. MKF eklem çıkıklarıMKF eklem çıkıkları, proksimal falanksın metakarp üzerinde veya altında oluşuna göre dorsal veya volar çıkık diye adlandırılırlar. Dorsal çıkıklar kapalı olarak yerine konabiliyorsa basit çıkık, kapalı olarak redükte edilemiyorsa kompleks çıkık olarak adlandırılırlar. İzole volar çıkıklar oldukça nadirdir literatürde olgu sunumu şeklinde yayınlar bulunmaktadır. [1][2][3][4][5] P armakların metakarpofalangeal (MKF) ve proksimal interfalangeal (PİF) eklemlerini ilgilendiren kırıklı çıkıklar çoğunlukla genç erişkin yaş grubunda izlenir. Tanının geciktiği ya da uygun tedavinin yapılamadığı durumlarda elin bu küçük eklemlerinde kalıcı fonksiyon kayıplarının yaşanması olasıdır. Eklem anatomisinin yanında eklem biyomekaniğinin de iyi bilinmesi, uygun tedavi seçeneğini belirleyebilmek için gereklidir. Eklem stabilitesini sağlayarak erken dönemde harekete izin veren tedavi yöntemlerinin uygulanması başarı oranlarını arttırır. Metakarpofalangeal ve proksimal interfalangeal eklem kırıklı çıkıkları sıklıkla fizyolojik olarak aktif, genç erişkin-lerde izlenir. Erken teşhis ve uygun tedavinin uygulanamadığı durumlarda hareket genişliğinin kısıtlandığı, şişlik ve ağrı şikayetlerinin elin fonksiyonel kullanımını engellediği durumlarla karşılaşılabilir. Bu küçük eklemlerin anatomisinin iyi bilinmesi, yaralanma durumunda erken dönemde rehabilitasyona izin verecek tedavi yöntemlerinin uygulanması başarı şansını arttıracaktır. METAKARPOFALANGEAL EKLEM AnatomiAnahtar sözcükler: çıkıklar; eksternal sabitleyiciler; perkutanöz uygulama; kemik vidaları Fracture-dislocations of metacarpophalangeal and proximal interphalangeal joints are often observed in physiologically active and young individuals. We may encounter cases where functional capacity of the hand is diminished by pain, swelling and limited range of motion, due to delayed diagnosis or inappropriate treatment. A good anatomic knowledge of these small joints and intervention options that facilitate early initiation of rehabilitation will improve the treatment, and achieve better functional results.

show abstract

“…The best chance to prevent these adverse outcomes is early reduction of the joint space and articular surface combined with early, active motion [6]. Many methods have been devised to achieve early reduction and motion, including open reduction and internal fixation [3], palmar plate arthroplasty [4], external traction pinning [10], and hemi-hamate arthroplasty (HHA) [13]. Although there is no universally accepted gold standard for treatment, HHA has become one of the most commonly performed techniques to treat these fractures.…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%