Bogosavljević I. , Gašić M. , Filipović T. , Mandić P. , Đukić-Macut N. , Šaranović M. , Stajić S. ¹Institut za Anatomiju, Medicinski fakultet Priština, Kosovska Mitrovica, Srbija ²Služba za radiološku dijagnostiku, KBC "Dr Dragiša Mišović", Dedinje, Beograd, SrbijaUvod: U odraslih se dijagnostikovanje akutnih pijelonefritisa i glomerulonefritisa prvenstveno bazira na kliničkom i laboratorijsko-biohemijskom ispitivanju. Kod osoba kod kojih je klinička slika atipična, i kod osoba koje ne reaguju na terapiju pribegava se radiološkom ispitivanju. Ehotomografsko ispitivanje je nezaobilazno u dijagnostičkom algoritmu. Cilj: Cilj ovog istraživanja je bio da se ustanove pojedini ehotomografski parametri, kao i da se odredi njihova dijagnostička moć kod pacijenata obolelih od akutnih infekcija pijelo-kaliksnog sistema i parenhima bubrega (pijelonefritis i glomerulonefritis), a upoređujući ih sa adekvatnim referentnim testovima. Materijal i metode: Urađena je studija preseka u periodu od oktobra 2014. god. do maja 2015. god. Obuhvaćeno je 50 ispitanika sa akutnom inflamacijom parenhima bubrega i pijelokaliksnog sistema kojima je učinjen ehotomografski pregled abdomena i male karlice, u okviru Službe za radiološku dijagnostiku KBC "Dr Dragiša Mišović-Dedinje" u Beogradu. Ehotomografski pregledi bubrega su obuhvatali ispitivanje mnogobrojnih parametara koji bi mogli da ukažu na postojanje akutne inflamacije parenhima bubrega odnosno pijelo-kaliksnog sistema. Za zlatni standard smo uzimali nalaz dobijen CT (kompjuterizovana tomografija) snimanjem abdomena i male karlice, kao i pato-histološkim nalazom dobijenim biopsijom tankom iglom. Rezultati: Od 50 ispitanika sa akutnom inflamacijom gornjeg urinarnog trakta, 41 pacijent (82 %) je imao akutni pijelonefritis, dok je 9 (18 %) imalo akutni glomerulonefritis. Kod 70% ispitanika sa akutnim pijelonefritisom (29 osoba) bilo je prisutno uvećanje bubrega gde je senzitivnost testa 79,3 %, a specifičnost testa 91,7 %. Tačnost metode iznosila je 82,9 % kada su posmatrani parametri: gubitak centralnog eho-kompleksa i nejasna kortiko-medularna diferencijacija. Senzitivnost testa u kome su posmatrane karakteristike pijelo-kaliksnog sistema iznosila je 65 %, a specifičnost 90 %. Analizom prisustva kalkulusa u parenhimu bubrega dolazi se do vrednosti senzitivnosti testa od 54,8 %, a specifičnosti od 80 %. Hipoehogeni fokusi u parenhimu bubrega, uvećanje bubrega i gubitak kortikomedularne granice su parametri koji sa velikom senzitivnošću i specifičnošću ukazuju na akutni glomerulonefritis. Zaključak: Na osnovu visokih vrednosti senzitivnosti i specifičnosti testiranih pregleda procenjujemo da ultrazvučna dijagnostika ima obavezno mesto u djagnostičkom algoritmu. Upotreba ultrazvučnih aparata koji pružaju mogućnost visoko rezolutivnih pregleda, kao i široka dostupnost i dobra reproducibilnost metode, uz nisku cenu pregleda, idu u prilog prve eksploracije ultrazvučnim pregledom. Multidetektorsko CT skeniranje i biopsija tankom iglom ipak ostaje metoda izbora u postavljanju konačne dijagnoze.