Bu çalışmanın amacı işyeri maneviyatına yönelik manevi geçiştirme kapsamında bir eleştiri sunmaktır. Manevileştirme ve psikolojik kaçınma boyutlarından oluşan manevi geçiştirme kavramı bireyin sorunlarıyla yüzleşmekten kaçarak manevi uygulamaların arkasına sığınması şeklinde tanımlanabilir. Çalışmada manevi geçiştirme sistematik literatür taraması ile analiz edilmiş, kişilik özellikleri gibi bireysel öncülleri ve olumsuz yaşam deneyimleri, kültür, aile gibi durumsal öncülleri olduğu görülmüştür. Bununla birlikte manevi geçiştirmenin bireysel, sosyal ve toplumsal sorunlarla ilişkisi tespit edilmiştir. Bağlamından koparılmış manevi uygulamaların ve bireyin diğer ihtiyaçlarını göz ardı eden bakış açısının manevi geçiştirme oluşturabileceği tahmin edilmektedir. İşyeri maneviyatını geliştirmeye yönelik uygulamaların çalışana ve örgüte fayda sağlayacak biçimde bütüncül bir yaklaşımla gerçekleştirilmesi önerilmektedir. Bu çalışmanın manevi geçiştirme konusunda ilk Türkçe araştırma olması açısından literatüre katkı sağlayacağı düşünülmektedir.