Σύμφωνα με την κλασική οικολογική θεωρία της συνύπαρξης των ειδών, δύο λειτουργικά παρόμοια είδη δεν μπορούν να συνυπάρχουν λόγω του έντονου ανταγωνισμού∙ το ένα θα αποκλείσει το άλλο. Η διαφοροποίηση οικοθέσης είναι ο κύριος παράγοντας που ευννοεί τη συνύπαρξη των ειδών, καθώς τα ανταγωνιστικά είδη με παρόμοιες οικολογικές λειτουργίες μπορούν να διαφοροποιήσουν την οικολογική τους θέση, έτσι ώστε όσο μικρότερη είναι η αλληλεπικάλυψη των θέσεων τους, τόσο πιο σταθεροποιητικός είναι ο παράγοντας διαφοροποίσης. Εκτός από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που μπορούν να καθορίσουν μια εξειδίκευση οικοθέσης ενός είδους, οι αλληλεπιδράσεις των ειδών παίζουν επίσης ρόλο στην τροποποίηση της πραγματοποιηθείσας οικοθέσης και επηρεάζουν περαιτέρω τη δυναμική της συνύπαρξης. Η διαφοροποίηση των οικοθέσεων μπορεί να προκύψει από διάφορους μηχανισμούς που δεν αποκλείονται αμοιβαία. Διαφορετικές αποκρίσεις σε περιβαλλοντικούς παράγοντες, η διαφοροποίηση χρήσης πόρων και ο καταμερισμός μικροενδιαιτημάτων εξετάζονται σε αυτή τη διδακτορική διατριβή ως πιθανοί παράγοντες που οδηγούν σε διαφοροποίηση των οικοθέσεων των θαλάσσιων νηματωδών.