Towards the European Panopticon: EU Discourses and Policies in Education and Training 1992–2007

Current «policies of knowledge» in the European Union : mapping and critically assessing «quality» in a «measurable» Europe of knowledge

“…The Lisbon Process initiated a number of changes in the educational policy of the EU which, it can be argued, consist a significant shift from the European Commission's «action program approach» to the Council's «member competence-based model» (PASIAS & ROUSSAKIS, 2009). This new approach, firmly based on the OMC, constitutes a major «governance turn», entailing new policy formation processes which view education as a «soft» form of governance.…”

“…As an example, the introduction of the Open Method of Coordination by the EU, has actually resulted in establishing an educational Panopticon and has promoted the construction of a «measurable» Europe of Knowledge, putting forward a «governing by numbers» mechanism, by sheer quantification and comparative assessment of educational outcomes. Allegedly, it imposes, using «comparative evaluations», unquestioned compliance to common goals, determined by mutually accepted indicators, methods and frames of reference (NOVOA and LAWN, 2002;ROOM, 2005;LAWN, 2006LAWN, , 2011GREK, 2008;SHORE, 2008;PASIAS and ROUSSAKIS, 2009). d. At the educational level, it is inexorably linked to the introduction of new patterns, modes and practices of education, which signal the transition from «visible» to «invisible» pedagogies (BERNSTEIN, 1996) and from a «knowledge-based» to a «test-based» learning framework of schooling, and prioritizes measurement and assessment of knowledge (OZGA, 2008).…”

Προσεγγίζοντας Τη Γλωσσική Διδασκαλία Στο Γυμνάσιο Ως Διδακτική - Μαθησιακή Πρακτική Τοποθετημένη Στις Αρχές Της Κριτικής Παιδαγωγικής

“…Ταυτόχρονα, μια τέτοια προσέγγιση αφήνει τους/τις μαθητές/τριες και τους εκπαιδευτικούς απροετοίμαστους/ες, ανυποψίαστους/ες απέναντι στις εξελίξεις της παγκοσμιοποίησης: «στο σημαίνον της γνώσης ως απόδοση/επιτέλεση», «στη γρήγορη απαξίωση της κεκτημένης γνώσης», «στις μεγάλες ανακατατάξεις στην αγορά εργασίας και την εκτεταμένη διάχυση των πολιτιστικών αξιών» αλλά και στην «αποικιοποίηση της γνώσης» από τους δείκτες απόδοσης, «την οριστικά παιδαγωγούμενη κοινωνία» και το «Ευρωπαϊκό Πανοπτικό» ως μορφή επιτήρησης των εκπαιδευτικών συστημάτων που δημιουργούν οι διεθνείς μηχανισμοί διασφάλισης και πιστοποίησης ποιότητας και αποτελεσματικότητας (Pasias & Roussakis, 2009). Η εκπαιδευτική πολιτική της κάθε χώρας προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας ενώ μέσα από τις οπτικές της εποπτείας αυτής ισοπεδώνονται οι διαφορετικές πολιτισμικές αφετηρίες των εκπαιδευτικών και των εκπαιδευόμενων (Σταμέλος, 2009), αποχρωματίζονται και ιεραρχούνται οι επιμέρους κουλτούρες των μαθητών/τριών.…”

“…Τα στοιχεία αυτά, συχνά, παραγνωρίζονται ή υποβαθμίζονται μπροστά στην πίεση της απόδοσης, της επιτήρησης των εκπαιδευτικών συστημάτων από τους διεθνείς μηχανισμούς διασφάλισης και πιστοποίησης ποιότητας (Pasias & Roussakis, 2009), το ανερχόμενο κύμα του απολυταρχισμού (Καρτσάκης, 2010), του ατομικισμού και του εργαλειακού λόγου της αγοράς (McLaren, 2011(McLaren, , στο Νικολακάκη , 2011, την ανορθολογικότητα της σύγχρονης κοινωνίας η οποία αποτελεί πεδίο εκμετάλλευσης, καταπίεσης, διαφθοράς και καταστροφής της ανθρώπινης φύσης (Craib, 2011), την απουσία αυτο-αναστοχασμού και κριτικής δράσης (Giroux, 1997).…”

Η Πολιτική Της Ευρωπαϊκής Ένωσης Και Των Διεθνών Οργανισμών (Οοσα-Ουνεσκο) Στη Ζήτημα Της Επιμόρφωσης Των Εκπαιδευτικών Και Η Ελληνική Πραγματικότητα

“…• Επιδιώκει τη συνεχή παρακολούθηση και τον έλεγχο υλοποίησης των κοινοτικών εκπαιδευτικών αποφάσεων, μέσω ενός «πανοπτικού μηχανισμού» δεικτών και κριτηρίων (Pasias & Roussakis, 2009).…”