ΠερίληψηΗ ραγδαία εξέλιξη στον τεχνολογικό τομέα τις τελευταίες δεκαετίες δημιουργεί πολλές, νέες προκλήσεις σε όλες τις εκφάνσεις του σύγχρονου βίου, κατά συνέπεια και στον τρόπο που επικοινωνούμε, σχετιζόμαστε, μαθαίνουμε. Το πεδίο της εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης δεν θα μπορούσε να μείνει «αλώβητο». Η αποτελεσματική επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ Καθηγητή – Συμβούλου και φοιτητών αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην επιτυχή ολοκλήρωση του κύκλου σπουδών σε ένα πρόγραμμα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Οι προκλήσεις δεν αφορούν μόνο στη διαφορετικότητα του ρόλου του Καθηγητή – Συμβούλου ως προς αυτόν του διδάσκοντα σε ένα συμβατικό περιβάλλον μάθησης, αλλά, κυρίως, στις δεξιότητες που πρέπει να αναπτύξει και να καλλιεργήσει ο διδάσκων σε ένα ρευστό και ταχύτατα μεταβαλλόμενο επικοινωνιακό περιβάλλον, ώστε η επικοινωνία μεταξύ αυτού και των φοιτητών του να είναι ειλικρινής, ουσιαστική και να διακρίνεται από φιλικότητα και αμοιβαίο σεβασμό. Το παρόν άρθρο προσεγγίζει αυτή τη διάσταση του ρόλου του Καθηγητή – Συμβούλου μέσα από τη ματιά της ψυχανάλυσης, συγκεκριμένα μέσα από την θεώρηση του Freud και του Lacan για τον έρωτα και την επιθυμία στη “μεταβίβαση” μεταξύ αναλυτή – αναλυόμενου (εν προκειμένω, μεταξύ διδάσκοντος – διδασκόμενου).