Η παρούσα μελέτη επιδιώκει να διερευνήσει, να αναλύσει και να ερμηνεύσει τους τρόπους πραγμάτωσης των αιτημάτων στην αρχαία Ελλάδα του 5ου αι. π.Χ. στο πλαίσιο της ιστορικής πραγματολογίας. Η υπό εξέταση γλωσσική πράξη εξετάζεται με βάση το θεωρητικό μοντέλο ευγενείας των Brown & Levinson (1987). Τα δεδομένα μας αντλούνται από συγκεκριμένες αρχαίες ελληνικές τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη με έμφαση στις πραγματολογικές δομές και τους διαλόγους που περιέχουν. Τα κλασικά αυτά αρχαία δράματα έχουν ευρέως μελετηθεί, αναπαρασταθεί και μεταφραστεί σε όλον τον κόσμο. Επομένως, ήταν πολύ σημαντικό να προσεγγίσουμε και να επεξεργαστούμε τα πρωτότυπα κείμενα όσο γίνεται πιο προσεχτικά. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει σαφώς την επιλογή των πιο πιστών, κατάλληλων και αντιπροσωπευτικών μεταφράσεων στη νεοελληνική και την παράλληλη εξέτασή τους με τα αρχαία κείμενα, προκειμένου να εντοπιστούν και να κατηγοριοποιηθούν οι γλωσσικές επιλογές διαφορετικών ομιλητών ως προς την πραγμάτωση των αιτημάτων. Για να επιτευχθεί αυτή η κατηγοριοποίηση, χρησιμοποιήσαμε σύγχρονες κωδικοποιήσεις και μεθόδους ανάλυσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πραγμάτωση των αιτημάτων συνδέεται συνήθως με τον κοινωνικό ρόλο και την ισχύ του ομιλητή, τους στόχους του, την κοινωνική του απόσταση από τον ακροατή ή τη φύση της εκάστοτε επικοινωνιακής περίστασης (π.χ. αν υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη). Οι δραματικοί σκοποί του κάθε τραγικού ποιητή είναι επίσης πολύ σημαντικοί για την επιλογή του κατάλληλου επιπέδου αμεσότητας ή εμμεσότητας κατά την πραγμάτωση ορισμένων αιτημάτων. Περαιτέρω, τα αποτελέσματα δείχνουν μια ευρύτερη προτίμηση των ομιλητών για άμεσες στρατηγικές ευγενείας, που συχνά συνοδεύονται και τροποποιούνται από εκφράσεις αλληλεγγύης, οικειότητας και δήλωσης ενδιαφέροντος. Έτσι, με βάση τη διάκριση των Brown & Levinson ανάμεσα στη «θετική» και στην «αρνητική» ευγένεια, θα λέγαμε ότι η μελέτη αυτή φανερώνει πως η νόρμα ευγενείας της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας του 5ου αι. π.Χ. φαίνεται να έχει ένα θετικό προσανατολισμό εκφράζοντας εμπλοκή και αμεσότητα, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.