StreszczenieChoroba Hashimoto jest stanem, w którym układ immunologiczny produkuje przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej i tyreoglobulinie, co prowadzi do zaniku komórek pęcherzykowych tarczycy i jej niedoczynności. Uważa się, że w rozwoju tej przypadłości istotną rolę odgrywają m.in. czynniki żywieniowe. Celem niniejszej pracy było omówienie prawidłowego sposobu odżywiania się osób z zapaleniem tarczycy typu Hashimoto oraz niedoczynnością tarczycy. Dieta w przebiegu tych chorób powinna dostarczać pacjentowi odpowiednią ilość pełnowartościowego białka, które zawiera aminokwasy niezbędne do syntezy hormonów tarczycy. Poza tym mięso ma wiele witamin i składników mineralnych. Głównym źródłem węglo-wodanów powinny być pełnoziarniste produkty zbożowe, które oprócz tego, że zawierają więcej witamin i składników mineralnych niż ich oczyszczone odpowiedniki, dostarczają do organizmu błonnik pokarmowy zapobiegający zaparciom często pojawiającym się u chorych. Niebagatelną rolę w żywieniu odgrywają kwasy tłuszczowe n-3, wykazujące działanie przeciwzapalne. Wskazane jest natomiast ograniczenie nasyconych kwasów tłuszczowych. Osoby z niedoczynnością tarczycy i zapaleniem tarczycy typu Hashimoto powinny zwrócić szczególną uwagę na odpowiednią podaż witaminy D o działaniu plejotropowym, jodu, którego zarówno niedobór, jak i nadmiar mogą być szkodliwe, i selenu, będącego składnikiem wielu enzymów niezbędnych do prawidłowej pracy tarczycy. W pracy zwrócono uwagę na diety eliminacyjne stosowane w chorobach tarczycy, przede wszystkim wykluczenie glutenu i laktozy, oraz omówiono zasadność ich stosowania. Istotną rolę w patogenezie chorób tarczycy odgrywają prawdopodobnie produkty wolotwórcze spożywane w nadmiernych ilościach, zwłaszcza jeśli dieta jest uboga w jod.