Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Abstract

Przedmiotem artykułu jest krytyczna analiza budżetu obywatelskiego ze szczególnym uwzględnieniem jego poznańskiej odsłony z 2013 r. Autorzy rozważają, jakich informacji o priorytetach inwestycyjnych mieszkańców, a także o preferowanych przez nich typach relacji obywatel–urzędnik, dostarczają wnioski zgłoszone do poznańskiego budżetu obywatelskiego. Rozpatrują i komentują prawdopodobne linie krytyki tej formy partycypacji; zastanawiają się także nad ograniczeniami i potencjalnymi ścieżkami rozwoju socjologicznej refleksji nad tzw. zwrotem społecznym. Artykuł zawiera też ocenę formuły budżetu obywatelskiego stosowanej obecnej w Poznaniu w kategoriach jej zdolności do dostarczenia decydentom wyobraźni, wrażliwości i horyzontów inwestycyjnych nieobecnych, bądź mało obecnych w najpopularniejszych strategiach rozwoju miasta, oraz uwzględniania mieszkańców zwykle wykluczonych z podobnych form partycypacji społecznej. W tekście obecna jest także próba zaproponowania warunków, które w większym stopniu sprzyjałyby realizacji za pomocą budżetu obywatelskiego tak sformułowanych celów.

Studia Socjologiczne

“…Proces kapilaryzacji władzy, opisywany przez Foucaulta, dziś wzmacniany jest przez instytucjonalną niewydolność państwa i oddawanie pola aktorom ponadnarodowym. Złożoność mechanizmów rządzenia, pojawianie się instytucji niedających się kontrolować centralnie wzmaga to, co Drozdowski i Frąckowiak (2015) w innym miejscu nazywają "pragnieniem konkretu". Rozproszenie władzy jest postrzegane jako jej słabość, stąd pojawia się tęsknota za władzą efektywną, zdolną do wygenerowania sztywnych i jednoznacznych reguł.…”

“…Proces dekapilaryzacji oznacza zatem zmianę właściwości panowania -zarówno na poziomie decyzji, jak i na poziomie dyskursu o władzy lub demokracji. Ów proces charakteryzuje się rezygnacją z niewidzialności, (ponowną) centralizacją, ostentacyjnością i bezceremonialnością praktyk rządzenia, powrotem do bezpośredniości, ingerowaniem w nowe obszary interwencji (Drozdowski i Frąckowiak 2015). Populistyczna retoryka i populistyczne persony współczesnej polityki są ucieleśnieniem opisywanych tu cech dekapilaryzacji.…”

Lockdown in a disneyfied city: Kraków Old Town and the first wave of the Covid-19 pandemic

“…7 , 8 , 9 ) which at the time were not immediate (cf. Drozdowski et al, 2020a , 2020b ). Despite most restrictions being lifted on 18 May, it wasn't until the milestones of 28 June, the day of the first round of presidential elections in Poland, and 1 July, when Mateusz Morawiecki, the Polish PM, declared at an event that earned media coverage nationwide that the battle against the virus was won (Watoła 2020 among others).…”

“…The questionnaire included 5 profiling questions (age, gender, education, place of residence by country and type of settlement) and 13 closed-ended questions concerning the lack of access to selected functions and public spaces and any impact on their use in the future, including preferences concerning transport modes. Although numerous surveys were performed during this period, they largely ignored the urban environment, focusing on behaviours within public space instead (Drozdowski et al 2020a , 2020b among others).…”

An unexpected return to the nest. Young Polish people in tertiary education residing with their parents due to the COVID-19 pandemic

“…The reality of the COVID-19 pandemic has become the experience of people living in many countries, including Poland (more in: Common, 2021). Another feature is its universal character as its effects are felt by every social group, regardless of age, role, or social status (Drozdowski et al, 2020).…”