Uric Acid Indicates a High Cardiovascular Risk Profile but Is Not Closely Associated With Insulin Resistance in Obese Adolescents

Mangge, Harald; Pilz, Stefan; Haj-Yahya, Samih; Almer, Gunter

doi:10.2337/dc07-2411

Cited by 7 publications

(3 citation statements)

References 3 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…HUA has also been identified to be an independent risk factor of cardiovascular diseases. 7,8 Uricase expressed in the liver of rodents can further degrade UA into allantoin, 1 which has hindered the establishment of suitable rodent models for HUA. Currently, the mechanisms underlying the pernicious effects of HUA remain poorly understood, and the development of effective medications for HUA remains largely halted, partially due to the lack of an efficient and stable animal model of HUA.…”

mentioning

confidence: 99%

Knockout of the urate oxidase gene provides a stable mouse model of hyperuricemia associated with metabolic disorders

Lü

Yuan

et al. 2018

Kidney International

110

107

View full text Add to dashboard Cite

The urate oxidase (Uox) gene encodes uricase that in the rodent liver degrades uric acid into allantoin, forming an obstacle for establishing stable mouse models of hyperuricemia. The loss of uricase in humans during primate evolution causes their vulnerability to hyperuricemia. Thus, we generated a Uox-knockout mouse model on a pure C57BL/6J background using the transcription activator-like effector nuclease (TALEN) technique. These Uox-knockout mice spontaneously developed hyperuricemia (over 420 μmol/l) with about 40% survival up to 62 weeks. Renal dysfunction (elevated serum creatinine and blood urea nitrogen) and glomerular/tubular lesions were observed in these Uox-knockout mice. Male Uox-knockout mice developed glycol-metabolic disorders associated with compromised insulin secretion and elevated vulnerability to streptozotocin-induced diabetes, whereas female mice developed hypertension accompanied by aberrant lipo-metabolism. Urate-lowering drugs reduced serum uric acid and improved hyperuricemia-induced disorders. Thus, uricase knockout provides a suitable mouse model to investigate hyperuricemia and associated disorders mimicking the human condition, suggesting that hyperuricemia has a causal role in the development of metabolic disorders and hypertension.

show abstract

mentioning

confidence: 99%

Knockout of the urate oxidase gene provides a stable mouse model of hyperuricemia associated with metabolic disorders

Lü

Yuan

et al. 2018

Kidney International

110

107

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…(16) reported that serum uric acid is a strong and independent risk factor for type 2 diabetes. However, others claim that uric acid is not closely associated with insulin resistance in obese adolescents (17). Vascular insulin resistance manifests in obesity, diabetes, and aging and proves to be a major risk factor for endothelial dysfunction and cardiovascular disease (18–20).…”

mentioning

confidence: 99%

Uric acid induces endothelial dysfunction by vascular insulin resistance associated with the impairment of nitric oxide synthesis

et al. 2014

View full text Add to dashboard Cite

Endothelial dysfunction is defined as impairment of the balance between endothelium-dependent vasodilation and constriction. Despite evidence of uric acid-induced endothelial dysfunction, a relationship with insulin resistance has not been clearly established. In this study, we investigated the role of vascular insulin resistance in uric acid-induced endothelial dysfunction. Uric acid inhibited insulin-induced endothelial nitric oxide synthase (eNOS) phosphorylation and NO production more substantially than endothelin-1 expression in HUVECs, with IC50 of 51.0, 73.6, and 184.2, respectively. Suppression of eNOS phosphorylation and NO production by uric acid was PI3K/Akt-dependent, as verified by the transfection with p110. Treatment of rats with the uricase inhibitor allantoxanamide induced mild hyperuricemia and increased mean arterial pressure by 25%. While hyperuricemic rats did not show systemic insulin resistance, they showed impaired vasorelaxation induced by insulin by 56%. A compromised insulin response in terms of the Akt/eNOS pathway was observed in the aortic ring of hyperuricemic rats. Coadministration with allopurinol reduced serum uric acid levels and blood pressure and restored the effect of insulin on Akt-eNOS pathway and vasorelaxation. Taken together, uric acid induced endothelial dysfunction by contributing to vascular insulin resistance in terms of insulin-induced NO production, potentially leading to the development of hypertension.-Choi, Y.-J., Yoon, Y., Lee, K.-Y., Hien, T. T., Kang, K. W., Kim, K.-C., Lee, J., Lee, M.-Y., Lee, S. M., Kang, D.-H., Lee, B.-H. Uric acid induces endothelial dysfunction by vascular insulin resistance associated with the impairment of nitric oxide synthesis.

show abstract

“…Αντίστροφα, η μείωση του σωματικού βάρους μειώνει τα επίπεδα ουρικού οξέος, τη de novo σύνθεση πουρινών και τον κίνδυνο ανάπτυξης ουρικής αρθρίτιδας 466,467. Τέλος, τα αυξημένα επίπεδα ουρικού οξέος έχουν συσχετιστεί σε διάφορους πληθυσμούς ενηλίκων και εφήβων με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης των βασικών επιπλοκών του ΜΣ (καρδιαγγειακά νοσήματα και ΣΔ2), αν και τα αποτελέσματα των σχετικών μελετών δεν ταυτίζονται πλήρως [468][469][470][471]. Ο μηχανισμός που συνδέει το ΜΣ με την υπερουριχαιμία φαίνεται ότι είναι η ινσουλινική αντίσταση και η επακόλουθη υπερινσουλιναιμία.…”

unclassified

Μελέτη Κλινικών Και Εργαστηριακών Δεικτών Του Μεταβολικού Συνδρόμου Σε Παιδιά Και Εφήβους Με Αυξημένο Σωματικό Βάρος

Σέρμπης¹

View full text Add to dashboard Cite

Το ΜΣ προτάθηκε για πρώτη φορά ως έννοια το 1988 από τον Gerald Reaven, ο οποίος υποστήριξε ότι η ινσουλινική αντίσταση και η επακόλουθη υπερινσουλιναιμία πιθανά να είναι ο παθογενετικός μηχανισμός που συνδέει τη συνύπαρξη πολλαπλών μεταβολικών διαταραχών στον ίδιο ασθενή. Στις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν από τότε προτάθηκαν κριτήρια για τον ορισμό του ΜΣ σε ενηλίκους αλλά και παιδιά κι εφήβους, ενώ σε εξέλιξη είναι η έρευνα σχετικά με την παθοφυσιολογία του και τις πιθανές εκδηλώσεις και επιπλοκές του. Στα χρόνια αυτά, και παράλληλα με την ραγδαία εξάπλωση της παχυσαρκίας στα παιδιά και τους εφήβους, έγινε φανερό ότι το ΜΣ εμφανίζεται ήδη από την πρώτη δεκαετία της ζωής σε παχύσαρκα παιδιά, με αποτέλεσμα την επιδείνωση της υγείας τους και τον κίνδυνο για ανάπτυξη ΣΔ2 και καρδιαγγειακών νοσημάτων στη νεαρή ενήλικη ζωή. Καθώς ευρέως αποδεκτός ορισμός του συνδρόμου στην παιδική ηλικία δεν υπάρχει και καθώς η παθοφυσιολογία του δεν έχει ακόμη πλήρως διαλευκανθεί, είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια ανεύρεσης χαρακτηριστικών στα παχύσαρκα παιδιά που συνδέονται με το σύνδρομο και που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην έγκαιρη διάγνωσή του. Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάστηκε η παρούσα μελέτη με σκοπό την ανίχνευση, σε παχύσαρκα παιδιά κι εφήβους, χαρακτηριστικών του ΜΣ που έχουν παρατηρηθεί στους ενήλικες, καθώς και τη διερεύνηση πιθανών εργαστηριακών δεικτών που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην διάγνωση του συνδρόμου πριν την πλήρη έκφραση του. Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 103 παχύσαρκα παιδιά κι έφηβοι ηλικίας 5-16 χρονών (μέσος όρος 11,3±2,9 έτη), στα οποία αποκλείστηκε κάποιο αίτιο δευτεροπαθούς παχυσαρκίας. Στα παιδιά αυτά, έγινε εκτενής αντικειμενική εξέταση με καταγραφή ειδικών σωματομετρικών παραμέτρων και ΑΠ, και στη συνέχεια έγινε αιμοληψία για γενικό και πιο ειδικό εργαστηριακό έλεγχο και υποβλήθηκαν σε καμπύλη ανοχής γλυκόζης. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων αυτών (πλην της καμπύλης ανοχής γλυκόζης) συγκρίθηκαν με ανάλογες μετρήσεις που έγιναν σε 69 υγιή παιδιά κι εφήβους με φυσιολογικό ΒΣ, αντίστοιχης ηλικίας και φύλου (ομάδα ελέγχου). Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι τα παχύσαρκα παιδιά εμφανίζουν σε μεγάλη συχνότητα τα κύρια και ορισμένα από τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του ΜΣ με αποτέλεσμα να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο πρώιμης εμφάνισης των επιπλοκών του. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τις σωματομετρικές παραμέτρους, τα παχύσαρκα παιδιά είχαν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη ΠΜ, ΠΙ καθώς και τους λόγους ΠΜ/ΠΙ και ΠΜ/ΥΣ. Επίσης, το ΠΔΠ που μετρήθηκε στην περιοχή του δικεφάλου, του τρικεφάλου καθώς και στην υποπλάτια και κοιλιακή χώρα ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερο στα παχύσαρκα παιδιά σε σχέση με τους μάρτυρες. Όσον αφορά την ΑΠ, τόσο η συστολική όσο και η διαστολική ΑΠ ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες στα παχύσαρκα παιδιά κι εφήβους σε σχέση με τους μάρτυρες. Η στατιστική αυτή διαφορά ήταν πιο έντονη για τη ΣΑΠ. Επιπλέον, στατιστικά σημαντικά υψηλότερη ήταν η ΣΑΠ στα παχύσαρκα αγόρια έναντι των παχύσαρκων κοριτσιών. Οι διαταραχές στο μεταβολισμό της γλυκόζης και στα επίπεδα ινσουλίνης περιελάμβαναν αυξημένη ινσουλινική αντίσταση στα παχύσαρκα παιδιά (αυξημένος δείκτης HOMA) και υπερινσουλιναιμία συγκριτικά με τους μάρτυρες, ενώ οι τιμές γλυκόζης νήστεως δε διέφεραν στατιστικά σημαντικά μεταξύ των δύο ομάδων παιδιών. Επιπλέον, από τα 103 παχύσαρκα παιδιά, τα 8 είχαν IFG, τα 7 είχαν IGT, ένα είχε ταυτόχρονα IFG και IGT και ένα είχε ΣΔ2. Από την ομάδα ελέγχου, ένα παιδί είχε IFG. Ως προς το μεταβολισμό των λιπιδίων, τα παχύσαρκα παιδιά είχαν στατιστικά σημαντικά χαμηλότερη HDL και υψηλότερα TG σε σχέση με τους μάρτυρες, ενώ η CH και η LDL δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Επίσης, τα παχύσαρκα παιδιά παρουσίασαν μείωση των τιμών της αντι-αθηρωγόνου αποπρωτεΐνης apoAI, ενώ τα επίπεδα της αθηρωγόνου apoB ήταν συγκριτικά αυξημένα. Ως προς τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του συνδρόμου, τα παχύσαρκα παιδιά εμφάνισαν δείκτες υποκλινικής φλεγμονής και προθρομβωτικής κατάστασης. Συγκεκριμένα, τόσο η CRP όσο και η TKE ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες στα παχύσαρκα άτομα, αν και παρέμεναν εντός των φυσιολογικών ορίων. Επίσης, το ινωδογόνο ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένο στα παχύσαρκα παιδιά. Στατιστικά σημαντική αύξηση διαπιστώθηκε και για τα δύο (ALT και γGT) από τα τρία ηπατικά ένζυμα που μετρήθηκαν ως έμμεσοι δείκτες ηπατικής συμμετοχής στο ΜΣ (μη αλκοολική λιπώδης διήθηση του ήπατος). Επιπλέον, τα παχύσαρκα αγόρια είχαν μεγαλύτερη αύξηση σε σχέση με τα παχύσαρκα κορίτσια. Η μικρολευκωματίνη σε πρώτο πρωινό δείγμα ούρων (ως δείκτης πρώιμης νεφρικής δυσλειτουργίας) δεν έδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά. Τέλος, το ουρικό οξύ ορού ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένο στα παχύσαρκα παιδιά σε σχέση με τους μάρτυρες...

show abstract

Uric Acid Indicates a High Cardiovascular Risk Profile but Is Not Closely Associated With Insulin Resistance in Obese Adolescents

Cited by 7 publications

References 3 publications

Knockout of the urate oxidase gene provides a stable mouse model of hyperuricemia associated with metabolic disorders

Knockout of the urate oxidase gene provides a stable mouse model of hyperuricemia associated with metabolic disorders

Uric acid induces endothelial dysfunction by vascular insulin resistance associated with the impairment of nitric oxide synthesis

Μελέτη Κλινικών Και Εργαστηριακών Δεικτών Του Μεταβολικού Συνδρόμου Σε Παιδιά Και Εφήβους Με Αυξημένο Σωματικό Βάρος

Contact Info

Product

Resources

About