Η ραγδαία ανάπτυξη των σύγχρονων κατά περίπτωση κινητών δικτύων αναδεικνύει τοπολογίες που συχνά σχετίζονται με έντονα μεταβαλλόμενες συνθήκες πυκνότητας και κινητικότητας. Για αυτά τα δίκτυα, η παροχή θεμελιωδών δικτυακών λειτουργιών (π.χ. αυτο-οργάνωση, δρομολόγηση κ.ά.) αποτελούν δύσκολο στόχο, επειδή οι κόμβοι καλούνται να λαμβάνουν αποφάσεις βασισμένοι σε αρκετές πηγές, σχετιζόμενες με το τοπικό περιβάλλον τους καθώς και με τα χαρακτηριστικά των γειτόνων τους (π.χ. θέση, ταχύτητα, ενεργειακοί πόροι, επίπεδο συνεργατικότητας κ.ά.).Η διδακτορική διατριβή καλύπτει αυτό το κενό, εισάγοντας ποσότητες εκφρασμένες σε μορφή χρόνου, οι οποίες «μετατρέπουν» κατάλληλα τις συνθήκες του περιβάλλοντος και τα χαρακτηριστικά των κόμβων (που μπορούν να οριστούν με κατάλληλο τρόπο ώστε να συλλαμβάνουν και άλλα κοινωνικά ζητήματα) σε μορφή τέτοια ώστε να βοηθούν στη λήψη των εν λόγω αποφάσεων. Για το σκοπό αυτό, διατυπώνεται η καινοτόμος έννοια του «χρόνου διακράτησης» που αναφέρεται στο χρόνο που ένας κόμβος κατέχει ένα μήνυμα προτού το προωθήσει και χρησιμοποιείται με σκοπό τη δυναμική αυτο-προσαρμοσμένη δρομολόγηση σε μεταβαλλόμενες τοπολογίες μέσω του προτεινόμενου πρωτοκόλλου “MAD”.Ο χρόνος διακράτησης είναι ειδική περίπτωση μίας γενικότερης έννοιας, συνδεδεμένης με τις χρονικές στιγμές που συμβαίνουν γεγονότα σχετιζόμενα με την απόφαση (“Decision-Related Event Occurrence Time”-DREOT). Η διατριβή συνεισφέρει καινοτόμες τεχνικές θεωρίας πιθανοτήτων και αποτελέσματα χρήσιμα για τους σχετικούς υπολογισμούς και που είναι ευρέως εφαρμόσιμα, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πρωτοκόλλου ή μοντέλου κίνησης. Τα αποτελέσματα για τα DREOT χρησιμοποιούνται επίσης στη μοντελοποίηση και τον υπολογισμό του χρόνου διακράτησης.Ένα σημαντικό συμπληρωματικό ζήτημα είναι το θέμα της σηματοδοσίας που απαιτείται για μία ρεαλιστική υλοποίηση του πρωτοκόλλου δρομολόγησης. Η διατριβή μελετά τεχνικές σηματοδοσίας στις οποίες η πληροφορία συλλέγεται όταν απαιτηθεί για χρήση, προτείνοντας μία γενικευμένη ανάλυση και πολιτικές για την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των εμπλεκομένων κόμβων.Τέλος, για όλα τα ζητήματα της διατριβής παρέχεται ένα ευρύ σύνολο αριθμητικών αποτελεσμάτων και προσομοιώσεων. Αυτά αποδεικνύουν την αποδοτική και αποτελεσματική φύση των προτεινόμενων τεχνικών και εννοιών και παρέχουν κατευθύνσεις για τον τρόπο που οι πολιτικές αποφάσεων διαφορετικών λειτουργιών είναι ικανές να αυτό-προσαρμόζονται σε μεταβλητά περιβάλλοντα.