<b>Wprowadzenie.</b> Wśród wielości reguł pedagogicznych i kanonów zasad zdrowotnych
niejednokrotnie trudno dostrzec, jak bardzo edukacja zdrowotna pozrywała więzi pomiędzy
pokoleniami, pomiędzy nauczycielami i uczniami, wizją ekranowej rzeczywistości
zdrowotnej a realną perspektywą prozdrowotnej przyszłości. Wydaje się, że ani edukacja,
ani wychowanie nie stworzyły z „idei wartości zdrowia” w pełni odpowiedzialnego przesłania
dla bezpieczeństwa młodego pokolenia. Czy brak tego przesłania wynika z upadku
humanizmu myślenia o zdrowiu i dla zdrowia w przyszłości?
<b>Cel.</b> O nauczycielach napisano już bardzo wiele. Jak żadna inna grupa zawodowa są oni ciągle
poddawani i rozliczani z efektów działań edukacyjnych. Rozliczają ich dyrektorzy szkół,
uczniowie, społeczeństwo. Prezentowane rozważania próbują dać odpowiedź na pytania: czy
nauczyciel – promotor zdrowia - powinien być przewodnikiem czy też tłumaczem (a może
jednym i drugim), aby spełniał on wyobrażenia uczniów, a nie tylko np. pedeutologów.
<b>Materiały i metody.</b> Wypowiedź ma charakter teoretyczny. Przy czym, jej konceptualizacja
prowadzi do opracowania teorii edukacji zdrowotnej i nawiązuje do fenomenologii
oraz idei praktyki w działaniu.
<b>Wyniki.</b> Świadome kształtowanie postawy krytycznej może skutecznie przeciwdziałać
powierzchowności, szerzeniu się konsumpcjonizmu zdrowotnego i degradacji kultury
zdrowotnej. Aktywne analizowanie telewizyjnych obrazów zdrowotnych uzmysławia
odbiorcy przewagę wartości zdrowia nad instrumentalną gonitwą o zdrowie będące
towarem. Prowadzi do zrozumienia siebie i do zrozumienia drugiego człowieka poprzez
odpowiedź na pytanie: Jaki obszar (czyj? właściwy dla kogo?) rzeczywistości
zdrowotnej przedstawiają poszczególne telewizyjne teksty i obrazy o charakterze
zdrowotnym?
<b>Wnioski.</b> Ważne jest, aby nauczyciele współpracowali z pedagogami/psychologami, ponieważ
treści programowe kształtują osobowość i tożsamość uczniów. Znajomość czynników
wpływających na zdrowie powinna wpisywać się w program i proces kształcenia
(edukacji zdrowotnej, wychowania zdrowotnego i socjalizacji).