Αυτοκρατορικά Οικοδομικά Συγκροτήματα Στα Βαλκάνια Την Περίοδο Της Τετραρχίας (284-313)

Abstract

μόνος Αὔγουστος τοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους. Σύμφωνα μὲ τὰ ὅσα εἶχαν προηγηθεῖ κατὰ τὴν περίοδο τῆς κρίσεως 4 τοῦ 3 ου αἰ., αὐτὴ ἡ ταχύτατη ἄνοδος στὸν ἀνώτατο ἀξίωμα δὲν θὰ πρέπει νὰ θεωρήθηκε ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του ὡς κάτι πρωτοφανές. 5 Παρομοίως, ὁ διορισμὸς ἑνὸς συναυτοκράτορα, τὸ ἔτος 285, ἀπὸ τὸν Διοκλητιανό, δὲν ἀπετέλεσε καινοτομία, καθὼς πολλὲς φορὲς κατὰ τὸν 2 ο καὶ 3 ο αἰ. συγκυβερνοῦσαν περισσότεροι τοῦ ἑνὸς αὐτοκράτορες. Τὸ ἀξιοσημείωτον ἐδῶ εἶναι ὅτι ὁ Διοκλητιανὸς δὲν ἐπέλεξε κάποιον συγγενῆ του γιὰ τὴν θέση. Ὁ Μᾶρκος Αὐρήλιος Οὐαλέριος Μαξιμιανὸς (M. Aurelius Valerius Maximianus, 285-305, 306-308, 310) 6 ἦταν καὶ αὐτὸς ταπεινῆς καταγωγῆς (πατρίδα του ἦταν τὸ Σίρμιον τῆς Παννονίας) μὲ μεγάλη στρατιωτικὴ ἐμπειρία. Αὐτὴ ἡ συγκυριαρχία εἶναι συμβατικὰ γνωστὴ σήμερα ὡς «Δυαρχία». 7 Ἀμέσως μετὰ τὴν δημιουργία της, ὁ Διοκλητιανὸς ἐπικεντρώθηκε στὶς ἐξωτερικὲς ἀπειλὲς τῆς Ἀνατολῆς, κατ' ἀρχὰς τοὺς Σαρμάτες καὶ ἐν συνεχείᾳ τοὺς Πέρσες. Ὁ Μαξιμιανὸς ἀπεστάλη στὴν Γαλατία, ἐναντίον τῶν στασιαστῶν ποὺ ἦταν γνωστοὶ μὲ τὸ ὄνομα Bagaudae· αὐτὴν τὴν ἀποστολὴ τὴν ἔφερε γρήγορα εἰς πέρας. Κρίνοντας ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, φαίνεται ὅτι ἡ Δυαρχία ἐγκαθιδρύθηκε προκειμένου ἡ κεντρικὴ ἐξουσία νὰ ἀντιμετωπίζει ἐχθροὺς σὲ δύο μέτωπα 4 Γιὰ τὸν παραδοσιακὸ χαρακτηρισμὸ τῆς περιόδου 235-284 ὡς «ἡ κρίση τοῦ 3 ου αἰ.», βλ., ἀνακεφαλαιωτικά, Cameron (1993): 3-12 καί, πρόσφατα, C.