Θετταλίας Εγγύς της Μαγνησίας ôè νυν Πέιρας καλούμενης, Επισκοπής τελούσης μέν τίνος, ουκ £χω λέγειν. Εν τούτω τ| Πηλίω δε το Χείρωνος ήν άντρον". προς διάκριση από το ακρωτήριο του αγίου Γεωργίου στον Πτελεό. Αντίθετα, με την κάμψη των ακτών προς τα νοτιοδυτικά (μετά το ακρωτήριο Σηπία και το δίαυλο της Σκιάθου), σχηματίζονται, στη μικρή χερσόνησο που καλύπτεται από το Τισαίο όρος ο όρμος Ανδριάμι, τα ακρωτήρια Γρίβα, άγιος Βάτος, Καβούλια (Αιάντειον) 23 , Καλόγηρος και Τραχήλι, και στο εσωτερικό πια του Παγασητικού κόλπου, το λιμάνι του Τρικερίου. Με εξαίρεση τον όρμο Βαλτσύδι, η ανατολική ακτή του Παγασητικού κόλπου δεν παρουσιάζει αξιόλογο διαμελισμό μέχρι τον κόλπο του Βόλου, στην ανατολική είσοδο του οποίου βρίσκεται το ακρωτήριο άγιος Μηνάς και στη δυτική το ακρωτήριο Αγκίστρι. Οι δυτικές ακτές του Παγασητικού έχουν πλουσιότερο διαμελισμό. Μετά το ακρωτήριο Αγκίστρι (αρχ. Πύρρα), που χωρίζει τον όρμο του Αλμυρού απ' αυτόν του Βόλου, σχηματίζονται ο όρμος του Αλμυρού (με το μικρότερο όρμο της Σούρπης στο νότιο τμήμα του), 24 το ακρωτήριο Αλμυρού (Ζελάστο), ο όρμος Αμαλιάπολης ο όρμος Νιές, τα ακρωτήρια Κλιμός και Πριόνι (αγ. Γεώργιος) 25 , ο όρμος Πτελεού, και το ακρωτήριο Σταυρός, όπου οι ακτές της περιοχής καταλήγουν στο δίαυλο Ωρεών. Στην έξοδο του Παγασητικού κόλπου σχηματίζεται η νήσος παλαιό Τρίκερι, και οι μικρότερες νησίδες Πυθού, Ψαθί, Στρογγυλή, Πρασούδα, Αλατος (Λώς) και Κίκινθος. Η περιοχή του Παγασητικού δεν έχει να παρουσιάσει αξιόλογους ποταμούς. Το Πήλιο αποστραγγίζεται με χείμαρρους που το χειμώνα κατεβάζουν πολύ νερό και κατέρχονται κατευθείαν στη θάλασσα, ενώ το καλοκαίρι στερεύουν. Οι κυριότεροι είναι ο Άναυρος ο Κραυσίδων και ο Βρύχων. Την Όθρυ αποστραγγίζουν μικροί ποταμοί: το Χωλόρρεμα και το ρεύμα Ξηριάς (Κουάριος, Κοκάριος ή Κουράλιος), που πηγάζουν από τα βουνά της Γούρας και καταλήγουν στον όρμο του Αλμυρού, και το Πλατανόρρεμα (Αμφρυσος ή Ματάζι), που πηγάζει από το Γερακοβούνι και καταλήγει στον όρμο της