Λογισμικά Συγχρονικής Και Ασύγχρονης Τηλεκπαίδευσης Στην Υπηρεσία Της Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης – Δειγματική Επισκόπηση Υπό Το Πρίσμα Της Αντεστραμμένης Τάξης

Abstract

Η χρήση λογισμικών συγχρονικής και/ή ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης αποτελεί στην ψηφιακή εποχή που διανύουμε ένα σημαντικό κεφάλαιο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Η παρούσα εργασία διερευνά το παιδαγωγικό πλαίσιο εφαρμογής τέτοιων λογισμικών και παρουσιάζει ενδεικτικά τρεις σχετικές εφαρμογές που εντάσσονται στη λογική της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Αναδεικνύεται η προσαρμογή παραδοσιακών τεχνικών διδασκαλίας στις σύγχρονες ψηφιακές απαιτήσεις και δυνατότητες, ενώ παρουσιάζονται επιτομικά μερικές από τις δυνατότητες των εφαρμογών καθώς και θετικά και αρνητικά στοιχεία τους σε σχέση με την παιδαγωγική αρχή που έχει τοποθετηθεί ως βάση. Η εργασία συμπεραίνει πως η χρήση λογισμικών προσφέρει στις διαδικασίες τηλεκπαίδευσης, εφόσον ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές, ενώ αναδεικνύει την ανάγκη εισαγωγής σχετικών μεθοδολογιών και στο πλαίσιο λειτουργίας εξ αποστάσεως τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Η Ιστορία Της Μητρόπολης Λακεδαιμονίας Κατά Τη Βυζαντινή Περίοδο

“…7. 757 Περιηγητής της Λακωνίας, Λακωνία : Τόπος εύφορος, καλλιδενδρότατος και καλλικαρπότατος, Σπάρτη χ.χ., 12.συγκεκριμένη760 Με το πέρασμα του χρόνου, ωστόσο, εξέλαβε μία πιο ειδική σημασία, με αποτέλεσμα ο όρος αυτός να χρησιμοποιείτο, κατά την μέση και ύστερη βυζαντινή περίοδο, αποκλειστικά για τη δήλωση του ημιελεύθερου καλλιεργητή αλλότριας γης, προσδεδεμένου στην καλλιεργούμενη από αυτόν γη, αλλά με χαρακτηριστικά δικαιώματα ελευθέρου προσώπου 761. Αυτό συνεπάγεται ότι ο πάροικος ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει στον γαιοκτήμονα τους κρατικούς φόρους αλλά και ενοίκιο για τη γη που καλλιεργούσε καθώς και να του κάνει διάφορες αγγαρείες.…”

“…Αυτό συνεπάγεται ότι ο πάροικος ήταν υποχρεωμένος να πληρώνει στον γαιοκτήμονα τους κρατικούς φόρους αλλά και ενοίκιο για τη γη που καλλιεργούσε καθώς και να του κάνει διάφορες αγγαρείες. Το γεγονός ότι ο πάροικος ήταν εξαρτημένος από την καλλιεργούμενη από αυτόν έκταση, συνεπαγόταν ότι, όταν η έκταση που καλλιεργούσε ο πάροικος μεταβιβαζόταν σε κάποιον γαιοκτήμονα, μεταβιβαζόταν παράλληλα και ο πάροικος 762. Ωστόσο, ο πάροικος διέφερε από τους δούλους, καθώς είχε νομική υπόσταση, αφού μπορούσε να κατέχει περιουσιακά στοιχεία, να τα εκποιεί και να τα κληροδοτεί, αλλά πάντοτε υπό περιοριστικούς όρους, δεδομένου ότι η κυριότητά του επί των περιουσιακών του στοιχείων συνυπήρχε με τα δικαιώματα του γαιοκτήμονά του 763.…”