COVID-19 pandemisi tüm dünyada ülkelerin sağlık sistemleri ve politikalarını etkilemiş ve etkilemeye de devam etmektedir. Küresel bir salgın olarak COVID-19 hem sağlık politikalarının uygulanabilirliğini hem de sağlık hizmetlerini yeniden gözden geçirme ve yeni politikalara geçiş imkânı sunmaktadır. Bu çalışmada, Türkiye, Çin, ABD ve Fransa’nın sağlık sistemleri ve politikalarının COVID-19 bağlamında değerlendirilip geliştirilebilecek hususların belirlenmesi amaçlanmıştır ve her ülkenin sağlık sistemi ve politikaları ana hatları ile incelenmiş, sağlık sistemleri, bütün vatandaşlarının sağlık güvencesine sahip olmaları ve sağlık hizmetine ulaşabilmesi çerçevesinde analiz edilmiştir. Çin, Fransa ve Türkiye’deki kapsayıcı sağlık güvencesi COVID-19 pandemisi ile etkin mücadelede genel anlamda yeterli görülmüştür. ABD’de ise sağlık güvencesinden yoksun olan nüfusun çokluğu nedeniyle, kapsayıcılığın yeterli seviyede olmadığı vurgulanabilir. Bu küresel salgının, ülkelerin sadece sağlık sistemlerini etkilemediği, aynı zamanda toplumsal hayatı ve ekonomiyi de etkilediği göz önüne alındığında, ilgili ülkeler gerekli önlemleri alma yolunda çeşitli adımlar atmıştır. Sağlık sisteminin yeniden gözden geçirilmesine sebebiyet veren COVID-19 pandemisi devlet düzeyinde yönetişim ve liderlik yönüyle de ön plana çıkmıştır. Bu çerçevede merkezi yönetim ile yerel otoriteler birbiriyle uyumlu politika izledikleri sürece salgınla mücadelede başarılı olmuş, nitekim Fransa’da iki otorite arasındaki uyuşmazlıklar COVID-19 politikalarının yetersiz ve etkisiz kalmasına sebep olmuştur. COVID-19 pandemisi, sağlığın sadece sunulan hizmetlerin kapsayıcılığı ve hizmetlere ulaşım olarak değerlendirilemeyeceği, hem sosyo-ekonomik hem de birtakım toplumsal faktörler ile geliştirilmesi gerektiğini hatırlatmıştır.

Aim: The aim of this study is to determine the health performances of the regions in the 2019 Health Statistics Yearbook by using multi-criteria decision making techniques. Material and Method: The study is a cross-sectional study and the data used in the study were obtained from the Ministry of Health Statistics Yearbook 2019. The population of the study consists of 12 regions (Western Anatolia, Western Black Sea, Eastern Black Sea, Eastern Black Sea, Eastern Marmara, Aegean, Istanbul, Central Anatolia, Mediterranean, Northeastern Anatolia, Western Marmara, Southeastern Anatolia, and Central Anatolia) included in the 2019 Health Statistics Yearbook. No sample was selected, and all regions were included in the study. ENTROPY Method was used for weighting the criteria and TOPSIS Method was used for ranking the alternatives. A total of 11 criteria, including six benefit criteria (number of general practitioners per 100,000 people, number of specialists per 100,000 people, number of hospital beds per 10,000 people, number of nurses and midwives per 100,000 people, number of hemodialysis devices per million people, and number of MRI devices per million people) and 5 cost criteria (infant mortality rate, maternal mortality rate, population per family medicine unit, crude mortality rate, population per 112 emergency aid station) were evaluated. Analyses were performed in Microsoft Excel program. Results: In the study, the three most effective criteria used to determine the health performances of the regions were respectively determined as maternal mortality rate (28.68%), population per 112 emergency aid stations (17.43%), and crude death rate (15.63%). As a result of the analyzes of the TOPSIS Method, the five regions with the best health performance among the regions are Western Anatolia (0.68), Western Black Sea (0.66), Eastern Black Sea (0.65), Eastern Marmara (0.63), and Aegean (0.56) has been identified. While the average performance score of the regions is found as 0.53, Istanbul (0.51), Middle East Anatolia (0.50), Mediterranean (0.49), Northeast Anatolia (0.46), West Marmara (0.44), Southeastern Anatolia (0.40), and Central Anatolia (0.33) regions remained below this average. Conclusion: The most important criteria in evaluating the health performances of regions are; maternal mortality rate, population per 112 emergency aid stations, and crude death rate. The regions with the best health performance are Western Anatolia, Western Black Sea and Eastern Black Sea. In order to improve the health performance of the regions, maternal mortality rate, crude death rate and population per family physician should be reduced.

In this study, it was aimed to investigate the effect of recreational activities on the job satisfaction of health workers. Recreational activities are defined as activities that will relieve physical fatigue of individuals and give them a new strength. Job satisfaction, which is defined as the satisfaction that employees get from their job and the positive impressions they get as a result of evaluating their work, also affects the physical and mental health of employees. Providing sufficient level of job satisfaction and motivation in health services is extremely important for the output of the services. This research was carried out with the participation of 492 people, 234 of whom are women and 258 of whom are actively working in health institutions. In the study, the findings regarding the level of the Job Satisfaction Style Scale sub-dimensions according to whether or not to participate in recreational activities, gender, cigarette use, alcohol use, and monthly income were evaluated in the light of statistical data. It has been determined that the internal job satisfaction factor of the Job Satisfaction Scale differs significantly in terms of medium and high monthly income. There was a significant difference in all factors of the Job Satisfaction scale in terms of the variable of being a smoker. It has been determined that health professionals who use alcohol and participate in recreational activities have higher job satisfaction styles in all factors than health professionals who do not drink and participate in recreational activitie.

Bireyler hem sağlıklarını korumak ve geliştirmek hem de zinde bir yaşam için gerekli koşulları sağlamak için fiziksel aktivite yapmaktadırlar. Öfke ise TDK’ya göre; engellenme, incinme veya gözdağı karşısında saldırganlık tepkisi, kızgınlık, hışım, hiddet, gazap olarak tanımlanmaktadır. Burada ortaya çıkan durum bireyden bireye farklılık göstermekle beraber, en basitinden en yoğun öfkeye kadar değişebilmektedir. İşte bu nedenle öfke ifade ediliş tarzına göre değerlendirilmektedir. Bireyden bireye değişen şekilleri vardır. Bunlar; öfke içe vurumu, öfke dışa vurumu ve öfke kontrolü olarak belirtilebilir. Sağlık çalışanları yaptıkları işin gereği olarak stresli bir ortamda çalışmaktadırlar. Aynı zamanda öfke ve şiddet olaylarına da zaman zaman maruz kalmaktadırlar. Kendileri de insan hayatı ile ilgilenmenin bir sonucu olarak öfke ifade tarzlarını kontrol etmektedirler. Bu araştırmada sağlık çalışanlarında fiziksel aktivitenin öfke ifade tarzlarına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; erkek sağlık çalışanlarının kadın sağlık çalışanlarına göre öfke ifade tarzlarının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca spor yapmayan sağlık çalışanlarının öfke düzeyleri ve ifade tarzlarının daha yüksek olduğu sonucu ortaya çıkmıştır. Bir diğer sonuç ise sigara ve alkol kullanan sağlık çalışanlarının öfke ve ifade tarzları daha yüksek olarak bulunmuştur. Araştırma sonuçlarına göre; sağlık çalışanlarının kendi bireysel özelliklerinden kaynaklanan öfke ifade tarzlarının yoğunluğu onlara verilebilecek eğitimler ile dengelenebilir. Sigara ve alkol kullanımının azaltılması, öfke tarzlarının dengelenmesi açısından önemli olabilecektir. Sağlık çalışanlarının öfke ifade tarzlarını dengeleyebilmek için, fiziksel aktivite yapabilecekleri spor alanları oluşturulabilir.